بررسي تنوع ژنتيكي جمعيت‌هاي گل راعي Hypericum perforatum L.)) مناطق مختلف ايران با استفاده از نشانگرهاي مولكولي AFLP

Assessment of Genetic Diversity in the Populations of Hypericum perforatum L. Using AFLP Markers

مقدمه: گل راعي يكي از گياهان مهم دارويي ايران است كه عمدتاً در درمان افسردگي و همچنين ميگرن استفاده مي‌شود. هدف: به منظور بررسي تنوع ژنتيكي گل راعي، جمعيت‌هاي جمع‌آوري شده اين گياه از نقاط مختلف كشور در پژوهشكده گياهان دارويي جهاددانشگاهي كشت و از نظر تنوع ژنتيكي و همبستگي آن با پراكنش جغرافيايي مورد بررسي قرار گرفتند. روش بررسي: DNA ژنومي از بافت برگ‌هاي جوان به روش CTAB استخراج شد و با آنزيم‌هايTru1I و EcoRI مورد هضم قرار گرفت. تكثير قطعات حاصل هضم با 12 تركيب آغازگري طبق روش وس و رنگ‌آميزي ژل آكريلاميد با استفاده از نيترات نقره بر اساس روش باسام انجام گرفت. نتايج: در مجموع 235 باند قابل امتيازدهي مشاهده شد كه 97 درصد از آنها چند شكل بودند. مقادير محتواي اطلاعات چندشكلي براي جفت آغازگرهاي استفاده بين دو مقدار45/0 ? PIC ? 31/0 با ميانگين 38/0 بود. ميزان تشابه ژنتيكي جمعيت‌ها نيز از 29/0 تا 89/0 متغير بود. كلاستربندي جمعيت‌ها بر اساس جمعيت و منطقه نشان از تنوع ژنتيكي و گستره بالاي رويشگاه‌هاي گل راعي و عدم همبستگي ميان تنوع ژنتيكي و پراكنش جغرافيايي بود. از سوي ديگر مختصات اصلي PC1 و PC2 به ترتيب 8/12 و 3/8 درصد از واريانس كل را توجيه كردند. نتيجه‌گيري: وجود تنوع بالا ميان جمعيت‌هاي گل راعي ايران امكان اجراي برنامه‌هاي به‌نژادي و مديريت ذخاير ژنتيكي را فراهم مي‌سازد. البته تحقيقات گسترده‌تري روي توانايي توليد و مقدار متابوليت‌هاي هيپريسين و هيپرفورين ميان جمعيت‌هاي اين گياه لازم است.

Background: Hypericum perforatum is one of the valuable medicinal plants in Iran that is used in treating human diseases likes mania, anxiety and depression. Objective: Iranian H. perforatum populations were gathered from deferent region of Iran and also their genetic diversity in company with the possible relationship between genetic diversity and geographical distribution were studied. Methodes: DNA was isolated by CTAB method from young leaves and double digested by EcoRI and Tru1I enzymes. Polymorphic DNA markers generated by DNA fingerprinting technique AFLP (Vos method) using 12 primers combinations. DNA fragments detected with silver nitrate staining according to Basam protocol. Results: Totally 235 bands were scored, that 97% of them were polymorphic. The PIC values ranged between 0.31 and 0.45 with mean of 0.38. The highest and the lowest levels of genetic similarity were 0.89 and 0.29, respectively. Cluster analysis using UPGMA method and DICE similarity coefficient indicated a high genetic diversity among H. perforatum populations. There was no relationship between genetic diversity and geographical distribution. Also for the all loci, the PC1 and PC2 explained 12.8% and 8.3% of the variation, respectively. Conclusion: Wide genetic diversity between Iranian H. perforatum pupulations provide applied information to performance of breeding programs and genetic resource management. Of course, investigation of amount of hypericin and hyperforin metabolites in these populations are requiring to selection paramount genotypes.