نقش تعديل‌كننده صفات شخصيتي در رابطه بين ادراك طردشدگي در محيط كار و رفتارهاي انحرافي محيط كار

The moderating role of personality traits on the relationship between perceived workplace exclusion and workplace deviance

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديل‌كننده صفات شخصيتيِ برون‌گرايي و روان‏آزرده‎گرايي در رابطه بين ادراك طردشدگي با رفتارهاي انحرافي در محيط كار انجام گرفت. روش: اعضاي نمونه اين پژوهش شامل 315 نفر از كاركنان يك شركت صنعتي در اصفهان بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. شركت‌كنندگان در پژوهش پرسشنامه رفتارهاي انحرافي در محيط كار، فرم اصلاح‌شده مقياس طرد در محيط كار، و پرسشنامه شخصيتي نيو را تكميل نمودند. جهت تحيل داده‌ها از تحليل رگرسيون سلسله‌مراتبي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان دادند كه ادراك طردشدگي در محيط كار با رفتارهاي انحرافي سازماني و رفتارهاي انحرافي بين‌فردي رابطه مثبت دارد. يافته‌ها همچنين حاكي از نقش تعديل‌گر دو صفت شخصيتي برون‌گرايي و روان‏آزرده‎گرايي در اين روابط بودند. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توانند براي مديران منابع انساني در ارتباط با استخدام افراد براي مشاغلي كه در آنها بروز رفتارهاي انحرافي مشكل‌ساز است (مثلاً، امور مالي)، كاربردپذير باشند.

Introduction: This study tested the moderation effect of two personality traits, extraversion and neuroticism, on the relationship between perceived workplace exclusion and workplace deviance. Method: The participants of this study included 325 employees of an industrial company in Isfahan that were selected by stratified random sampling method. The instruments used in this study were Workplace Exclusion Scale-Revised (WES-R), Workplace Deviance Questionnaire and NEO-FFI. A hierarchical regression analysis was employed to test the hypotheses. Results: Regression analysis revealed that personality traits moderated the relationship of perceived workplace exclusion with workplace deviance. Conclusion: The findings in the current study have implications for HR practitioners who frequently hire applicants for jobs where deviant behaviors are more prevalent and problematic (e.g., finance).