امكان‌سنجي پياده‌سازي زيرساخت ملي اطلاعات سلامت در ايران

Feasibility of Implementing National Health Information Infrastructure in Iran, 2009

مقدمه: عدم يكپارچگي اطلاعات موجب رويكرد بخش بهداشت به كاربري تكنولوژي اطلاعات و ارتباطات شده است. زيرساخت ملي اطلاعات سلامت، اطلاعات باليني و بهداشتي را يكپارچه كرده و باعث كاهش خطاها، هزينه‌ي درمان و افزايش امنيت بيمار مي‌شود. هدف از اين مطالعه، امكان‌سنجي پياده‌سازي زيرساخت ملي اطلاعات سلامت در ايران از ديدگاه مديران و متخصصين تكنولوژي اطلاعات و ارتباطات در وزارت بهداشت و ساير سازمان‌هاي مرتبط با سلامت در سال 1388 بود. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع توصيفي- كاربردي و در سال 1388 انجام گرفت. پس از شناسايي زيرساخت ملي اطلاعات سلامت، نظرسنجي انجام شد. حجم جامعه شامل مديران و متخصصين تكنولوژي اطلاعات و ارتباطات سازمان‌ها و حجم نمونه برابر با حجم جامعه بود. داده‌ها از طريق مصاحبه و به وسيله‌ي پرسش‌نامه جمع‌آوري شد. روايي پرسش‌نامه از طريق تعيين اعتبار محتوا و پايايي آن به روش آزمون مجدد (84/0 = r) سنجيده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي تحليل گرديد. يافته‌ها: با وجود ارتباط وزارت بهداشت با ساير سازمان‌ها، تنها 28/14 درصد ساير سازمان‌ها داراي سيستم اطلاعات به طور كامل مكانيزه و آماده‌ي شبكه‌سازي كامپيوتري با وزارت بهداشت بودند. مشكلات فرهنگي، اقتصادي و نامناسب بودن زيرساخت‌ها به ميزان 30/92 درصد و نبود استانداردها و مشكلات قانوني به ميزان 61/84 درصد مهم‌ترين موانع فراروي پياده‌سازي زيرساخت ملي اطلاعات سلامت در ايران است. نتيجه‌گيري: به علت فقدان زيرساخت‌هاي لازم، پياده‌سازي زيرساخت ملي اطلاعات سلامت در ايران ممكن نيست. بايد فرهنگ‌سازي، تدوين قوانين حريم شخصي و حوزه‌ي تكنولوژي اطلاعات و ارتباطات و نظارت دولت بر زيرساخت‌ها انجام شود. واژه‌‌هاي كليدي: زيرساخت ملي اطلاعات سلامت؛ شبكه‌ي ملي اطلاعات سلامت؛ فن‌آوري اطلاعات سلامت

Introduction: Non-integrated health information has forced health sector to utilize information and communication technology (ICT). National health information infrastructure (NHII) integrates clinical and health information, decreases medical errors as well as costs, and increases patient’s safety. Thus, this article aimed to review the feasibility of NHII implementation in Iran from perspective of ICT experts in Ministry of Health and other health-related organizations in 2009. Methods: This survey was conducted after identifying the NHII. The study population consisted of ICT managers and experts, and sample size was equal to the sample population. The data were collected through interviewing and by means of questionnaire. The questionnaire was confirmed by health information management and ICT experts. The validity of the questionnaire was confirmed by content validity and its reliability by test-retest method (r = 0.84). Data were analyzed by descriptive statistics. Results: Despite a relationship between Ministry of Health and other health-related organizations, only 14.28% of the organizations had fully integrated computerized information system and were ready to connect to the Ministry of Health. Cultural, economic, and infrastructural problems were 92.30% and lack of standards and legal issues with 84.61% were the most important barriers for implementing NHII in Iran. Conclusion: Due to the lack of required infrastructures, implementing NHII in Iran is impossible. Developing culture, privacy laws enactment and ICT in addition to governmental supervision for establishing required infrastructures should be implemented. Keywords: National Health Information Infrastructure; National Health Information Network; Health Information Technology