اثر بخشي روان درماني گروهي تحليل رفتار متقابل در افزايش عزّت نفس سربازان زندانهاي خراسان شمالي

Effectiveness of Group Psychotherapy Transaction Analysis in Increasing Self-Esteem Prisons Soldiers in Northern Khorasan

اهداف: سربازان وظيفه از جمله گروههاي اجتماعي هستند كه در طول مدت خدمت در محيط هاي زندان به دليل حضور زندانيان، مي تواند زمينه ساز بسياري از رفتارهاي پرخطر براي سربازان باشد. در محيط زندان، آموزش الگوهاي ارتباطي و افزايش آگاهي سربازان به صورت گروه درماني در پيشگيري برخي از عوامل خطر موثر است. اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي روان درماني گروهي تحليل رفتار متقابل در افزايش عزت نفس سربازان وظيفه زندانهاي خراسان شمالي انجام شد. روش ها: اين مطالعه شبه تجربي در سال 1389 روي 30 نفر از سربازان زندان بجنورد، با روش نمونه گيري در دسترس در دو گروه 15 نفري (آزمون و شاهد) انجام شد. گروه آزمون تحت ده جلسه ي درماني (هر هفته يك جلسه 90 دقيقه اي) قرار گرفتند و گروه شاهد درمان خاصي دريافت نكردند. براي ارزيابي از آزمون عزت نفس در اول و آخر درمان استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري t مستقل و زوجي و تحليل كواريانس با نرم افزار SPSS16 تحليل و مقايسه شدند. يافته ها:ميانگين نمره كلي عزت نفس گروه شاهد قبل و بعد از مداخله به ترتيب58/5 ±33/25و 41/5±00/27 بود. ميانگين نمره كلي عزت نفس گروه آزمون قبل و بعد از مداخله به ترتيب 58/5± 8/24 و 34/5±53/36 بود. نمره كلي عزت نفس در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد بعد از مداخله به طور معني داري بالاتر بود (0001/0= p). نتيجه گيري: استفاده از الگوي درمان گروهي تحليل رفتار متقابل در محيط زندان، نه تنها در افزايش عزت نفس سربازان موثر بوده، بلكه باعث ارتقاي عملكرد رفتاري و بهبود روابط بين فردي آنان مي شود.

Aims: Soldiers are among the social groups that they may entail a lot of risk behavior because they serve many times with prisoners .In prison environment, education, communication patterns and raise awareness to soldiers in group therapy is effective in preventing some of the risk factors .This study aimed to assess the efficacy of psychotherapy group interaction and analyze the high esteem of prisons soldiers of Northern Khorasan. Methods: This quasi-experimental study was done on 30 cases of soldiers imprisoned in1389 Bojnourd, available for sampling in two groups of 15 patients (experimental and control). This quasi-experimental study was performed on 30 soldiers of Bojnourd prison, with random assign men to two groups of 15 patients (control test) in 1389. The ten-session treatment group (a 90 minute session per week) was the control group received no special treatment. To assess the self-test was used in the first and last treatment. Data was compared using independent and paired t-test and covariance analysis was done with SPSS16 software. Results: The overall mean of self-esteem before and after the intervention and control groups, respectively was, 25/33 ± 5/58 and 27/00 ± 5/. The overall mean of self-esteem before and after the intervention groups, respectively, was 24/8 ± 5/58 and 36/53 ± 5/34. Overall self-esteem scores in the test group was significantly higher than the control group after intervention (p=0/0001). Conclusion: Using interaction analysis model for group therapy in prison, not only was effective in increasing self-esteem of soldiers, but also improved the behavioral performance and improves their interpersonal relationships.