تاثيرتحريك شنوايي سازمان يافته با صداي پرستار بر طول مدت كما در بيماران ضربه مغزي

The Effect of Voice Auditory Stimulation on the Consciousness of the Coma Patients Suffering from Head Injury

زمينه و هدف: كما، يكي از عوارض مهمي است كه در نتيجه ضربه هاي مغزي ايجاد مي‌شود. كما، مكانيسم هوشياري را به هم زده و توانايي افراد را براي پاسخ دهي به محيط اطراف كاهش مي دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير تحريكات شنوايي سازمان يافته توسط پرستار بر طول مدت كما در بيماران مبتلا به ضربه مغزي صورت گرفت. روش بررسي: اين مطالعه كارآزمايي باليني بر روي 40 بيمار ضربه مغزي بستري در بخش مراقبت ويژه مركز آموزشي- درماني پنج آذر گرگان انجام شد. بيماران با تخصيص تصادفي وارد گروه كنترل و مداخله شدند. در گروه مداخله به مدت 10 روز، هر روز دو بار در شيفت- هاي صبح و شب به مدت 15 دقيقه با صداي پرستار مرد تحريك شنوايي شدند. سطح هوشياري بيماران با ابزار GCS اندازه گيري شد و از نرم افزار SPSS و آزمون تي و آناليز واريانس براي تجزيه وتحليل استفاده شد. يافته ها: ميانگين سن در گروه مداخله 49/11±20/28 سال و در گروه كنترل 22/13±80/27 بود. ميانگين سطح هوشياري در صبح روز اول قبل از شروع مداخله، در گروه مداخله 68/0±95/5 و در گروه كنترل 68/0±95/5 بود و اختلاف معني داري وجود نداشت. نتايج آزمون آماري نشان داد، درگروه تحريك شنوايي، بيماران از روز پنجم مطالعه از كما خارج شدند(19/1±25/8)، درحالي كه در گروه كنترل در روز دهم مطالعه ميانگين GCS 96/1±80/7 بود. نتيجه گيري: نتايج پژوهش مبين اين است كه برگشت به هوشياري بيماران گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل زودتر بود. بنابراين به نظر مي‌رسد تحريكات شنوايي سازمان يافته به بازگشت سطح هوشياري بيماران كمايي كمك كرده است.

Background and Objective: Coma due to brain injury is an important complication resulting in unconsciousness and reducing the capacity of responding to the environment. This study aimed at examining the effect of organized voice auditory stimulation, which was performed by a nurse, on the length of coma in the patients suffering from head injury. Material and Methods: This clinical-trial study was applied on 40 patients in the critical care unit of Panje Azar Hospital. The patients were randomly recruited to one of the two groups (each group 20 patients). The intervention group was stimulated by the voice of a male nurse. Hearing stimulation was conducted in the morning and night shift about 15 minutes each time for 10 days. The patient consciousness was measured by GCS scale and analyzed by ANOVA and t-test (P < 0.05), using SPSS Soft ware. Results: The average age of intervention and control group was 28.20 ± 11.49 and 27.8 ± 13.22, respectively. Before stimulation in the first day, there is no significant difference between the GCS of intervention group (5.95 ±0.68) and that of control (5.95 ± 0.64). The results indicate that the intervention group has become consciousness from the 5th day (GCS of 8.25 ± 1.19) and control group (GCS of 7.80 ± 1.96) from the 10th day. Conclusion: The study show that the auditory stimulation in the intervention group compared to control group gives rise to the improvement of the level of consciousness in comatose patients.