ماهيت برايت در فقه و حقوق

The Nature of Innocence in Jurisprudence and Law

بسـياري از اصـطلاحات حقوق اروپايي و فقه اسلامي داراي اشتراك در الفاظ ‌اند؛ به‌گونه‌اي تصور مي‌شود تفاوتي در ماهيت آن‌ها وجود ندارد، اما با بررسي دقيق اين اصطلاحات و ماهيت آن‌ها مي‌توان گفت هر يك از اين اصطلاحات كه مقتبس از مباني خويش مي‌باشد، داراي مفهومي متفاوت از اصطلاح به ظاهر مشابه است. از اين جمله، «اصل برايت» در فقه اسلامي است كه از مباني خدامحورانه تاثير پذيرفته است و مشترك لفظي آن در حقوق اروپايي، «فرض بي‌گناهي» مي‌باشد كه متاثر از مباني فردمحورانه است. هر يك از اين دو اصطلاح، قلمرو و كاركردهاي متفاوتي دارند؛ اين نوشتار تفاوت اين دو اصطلاح را در موضوعات افراد مورد تكليف، افراد در برگيرنده، نوع شكيات، قلمرو حق و امتياز، مرجع وضع تكليف و نتايج حاصله بررسي مي‌نمايد.

Most of the European and Islamic law terms seem to be similar in nature because of the similarities in their terms (expressions). But a closer and more careful look at these terms reveals that although they seem to be similar to each other, they have different meanings. Including these terms is the principle of innocence (asle baraat) in feghh which is GOD-oriented whose correspondence in European law is the presumption of innocence which is due to the Western-oriented way of thinking. By careful investigation we will find that these terms each have different realms and functions in base and consequences including difference in subject, the people affected, the people included, the type of doubts, the realm off rights and bonuses, the person in charge of decision, and the results obtained.