بررسي فراواني پلي مورفيسم C2531T در ژن MLH3 در مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمي يا اليگواسپرمي شديد و بدون علت

Analysis of MLH3 C2531T Polymorphism in Infertile Men with Idiopathic Azoospermia or Severe Oligozoospermia

مقدمه: حدود نيمي از موارد ناباروري زوجين به علت عوامل مردانه است. آزواسپرمي يا اليگواسپرمي شديد و بدون علت كه در نتيجه تغييرات ژنتيكي حاصل مي‌شود، بخش مهمي از ناباروري مردان را تشكيل مي‌دهد. يك مرحله‌ مهم در فرآيند اسپرماتوژنزيس وقايع كراسينگ اور در حين نوتركيبي هومولوگ در تقسيم ميوز است. پروتيين MLH3 نقش اساسي در فرآيند نوتركيبي و اسپرماتوژنزيس دارد. اين مطالعه به بررسي رابطه يك پلي‌مورفيسم عملكردي در ژن MLH3 (C2531T) و خطر ناباروري در مردان به ارزيابي پروتيين MLH3 پرداخته است. روش بررسي: اين مطالعه به صورت مورد ـ شاهد و بر روي 110 مرد نابارور مبتلا به آزواسپرمي يا اليگواسپرمي شديد و بدون علت به عنوان گروه مورد و 110 مرد بارور و نرمواسپرم به عنوان گروه كنترل انجام شد. پلي‌مورفيسم C2531T در ژن MLH3 به وسيله روش 4P- ARMS- PCR (tetra- Amplification Refractory Mutation System- PCR) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: فراواني ژنوتيپ‌هاي CC، CT و TT در ژن MLH3 به ترتيب برابر 6/13%، 1/59% و 3/27% در مردان مبتلا به آزواسپرمي يا اليگواسپرمي شديد و بدون علت و 3/37%، 6/56% و 1/9% در گروه كنترل بود (001/0p < ). نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه پلي‌مورفيسم C2531T در ژن MLH3 مي‌تواند با خطر ناباوري در مردان همراه باشد. همچنين حضور آلل T باعث ايجاد يك خطر افزايش يافته 35/2 برابري (001/0 < P؛ 51/3-57/1=CI، 35/2=OR) براي ايجاد ناباروري در مقابل گروه كنترل نرمال مي‌شود. بنابراين پلي‌مورفيسم در ژن MLH3 مي‌تواند يك عامل تعيين‌كننده ژنتيكي براي ايجاد اسپرماتوژنزيس معيوب در انسان باشد.

Introduction: Infertility is described as the inability to get pregnant after one year of unprotected intercourse. About half of infertility cases are because of male factors. Idiopathic azoospermia or severe oligozoospermia caused by genetic alterations is a significant part of male infertility. A key step of spermatogenesis is crossover events during meiotic reciprocal recombination. MLH3 protein has a crucial role in meiotic recombination and in spermatogenesis. We evaluated this function of MLH3 protein by examining the contribution of functional polymorphism in MLH3 (C2531T) to the risk of male infertility. Methods: We studied this polymorphism in 110 infertile male with idiopathic azoospermia or severe oligozoospermia, and 110 fertile men with normozoospermia as a control group. MLH3 C2531T polymorphism was analyzed using the tetra-amplification refractory mutation system-PCR (4P-ARMS-PCR) method. Results: Genotypes CC, CT and TT of the MLH3 gene presented frequencies of 13.6%,59.1% and 27.3%, respectively, in the men with idiopathic azoospermia or severe oligozoospermia and 37.3%,53.6% and 9.1% in the control group (p < 0.001). Conclusion: The data suggest that the MLH3 C2531T polymorphism can be associated with risk of male infertility. The research data showed that presence of the polymorphic allele T leads to an increased risk of 2.35 times (OR =2.35, 95% CI =1.57-3.51; p < 0.001) to develop infertility in relation to the normal control group. Therefore, the MLH3 gene polymorphism may be genetic determinant for defective spermatogenesis in the humans.