مقايسه تيتراسيون روتاويروس گاوي سويه RF و ويروس هرپس سيمپلكس نوع 1 با دو روش پلاك و CCID50%

Comparison of Rotavirus RF Strain and HSV-1 Titration by CCID50% and Plaque Assays

هدف: با توجه به اينكه تيتراسيون ويروس در تعيين دوز واكسن، تهيه بذر ويروسي، تكثير ناقل‏هاي ويروسي و مطالعات تكثيري داراي اهميت است؛ بنابراين در اين مطالعه تيتر ويروس هرپس سيمپلكس نوع 1 و روتاويروس با دو روش مرسوم CCID50% و پلاك به عنوان روش استاندارد مقايسه شده است. مواد و روش‏ها: سلول‏هاي MA104 و Vero به ترتيب براي كشت روتاويروس و ويروس هرپس سيمپلكس نوع 1 تهيه و در پليت 6 و 96 خانه‏اي پاساژ داده شدند. بعد از تلقيح و جذب ويروس در سلول زمان بهينه بررسي آثار تخريب سلولي و نتايج محاسبه آن براي هر ويروس در دو روش ثبت شد. نتايج حاصل از دو روش براي هر ويروس به صورت جدا با هم مقايسه شد. نتايج: شروع آثار تخريب سلولي با روش CCID50% در روتاويروس در كمتر از 18 ساعت شروع و تا 72 ساعت به اوج خود مي‏رسد در حالي كه در HSV-1 تغييرات حاصل از تخريب سلول بعد از 24 ساعت شروع و تا 72 ساعت ادامه مي يابد. در روش پلاك آثار تخريب به صورت پلاك بعد از 96 ساعت در مورد روتاويروس ظاهر و براي ويروس هرپس سيمپلكس نوع 1 اين زمان حدود 72 ساعت است. در هر دو ويروس، پلاك تيتري پايين‏تر از CCID50% را نشان داد كه به صورت «PFU 7/0 = 1CCID50%» گزارش مي‏شود. نتيجه‏گيري: روش پلاك يكي از دقيق‏ترين روش‏ها در تعيين تيتر ويروسي است. در روش پلاك امكان جدا‏سازي يك پلاك و به‏دست آوردن ويروس خالص ژنتيكي وجود دارد. اما در CCID50% اين امكان فراهم نيست. از معايب CCID50% عدم تكرار‏پذيري در نتايج تيتراسيون ويروسي نسبت به ارزيابي پلاك است.

Objective: Titration of viruses is important to determine the quantity of virus in vaccine development, master virus seed stock preparation, viral vector studies and virus replication. In this study, we compared the CCID50% and plaque assay as a standard titration method for rotavirus (RF) and HSV-1. Methods: The MA104 and Vero cells were inoculated by RF and HSV-1 in 6- and 96-well plates. Following infection and adsorption, the optimal time for the cytopathic effect caused by the viruses was noted and the results compared. Results: The CPE (Cytopathic Effect) of RF was observed in less than 18 hours, which increased until 72 hours after inoculation. In HSV-1, the CPE was observed 24 and 72 hours after inoculation. The virus titration in the plaque assay was monitored at 96 hours post-infection for RF and at 72 hours post-infection for HSV-1. In both viruses the plaque titer method was lower than the CCID50 method, since the results indicated that 1 CCID50% was equal to 0.7 PFU. Conclusion: The plaque assay is one of the most accurate methods for viral titration. For the plaque assay, individual lesions may be isolated, which the plaques can be counted. The CCID50% method is not applicable for purification of homogenous viruses, nor is this technique reproducible.