ارتقاي ظرفيت گردشگري جمهوري اسلامي ايران: تحليلي بر ابزارهاي خط مشي گذاري ملي گردشگري

Economic development of Iran’s tourism industry, and its comparison with neighboring countries mentioned in Iran Outlook 2025

هدف از اين پژوهش شناسايي ابزارهاي خطمشي گذاري براي اجراي خطمشي ملي گردشگري در ايران است. اين پژوهش با درك نقش و اهميت گردشگري در توليد ناخالص ملي در پي يافتن پاسخ مناسب به اين سوال است كه با چه ابزارهايي مي توان خطمشي گردشگري را اجرا كرد. بهاين منظور براي يافتن اين پاسخ از رويكرد پژوهشي تركيبي)كيفي كمي( با رويكرد اكتشافي در گردآوري داده ها به منظور دست يابي به ابزارهاي خطمشي گردشگري استفاده شده است. با توجه به مولفه هاي شناسايي شده در اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت، شناسايي ابزارهاي خط مشي گردشگري به منزله راه كاري است كه دولتها به بهره گيري از آن مي توانند موجب رشد و توسعه گردشگري بشوند. در نهايت يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه ابزارهاي خط مشي گردشگري با توجه به نقشهايي كه دولتها در گردشگري ايفا مي كنند به سه دسته ابزارهاي تنظيمي، شناختي و هنجاري تقسيم مي شوند و دولت با استفاده از اين ابزارها مي تواند موجب پايداري گردشگري شود. در بخش كمي، سنجه طراحي شده توسط پژوهشگران براي تاييد يا رد فرضيهها مورد استفاده قرار گرفت كه از روايي محتوايي لازم و ضريب قابل اعتماد آلفاي كرونباخ ) 758.0 ( برخوردار است.

The purpose of this study is to identify the policymaking instruments in Iranʹs tourism industry. This study tries to find an appropriate answer to the question of what instruments can be utilized in tourism policymaking. In order to find the response, researchers used a hybrid research method (qualitative-quantitative). Data were collected with a heuristic approach to tourism policy instruments. Based on the elements identified in this study, it can be inferred that identification of tourism policymaking tools is a solution for governments to pursue to the successful accomplishment of tourism development. Finally, it was indicated that respecting the role governments play in tourism, policymaking instruments can be divided into three categories: regulatory instruments, cognitive instruments, and normative instruments. In the quantitative section, the measure designed by researchers for confirming or refuting the hypotheses, possessed the required content validity and the approved Cronbachʹs alpha reliability coefficient (0.857).