بررسي عوامل بيماري‏زاي چسبندگي جدايه‏هاي اشريشياكلي انتروپاتوژنيك eaeA- و bfpA- جدا شده از موارد اسهالي و افراد سالم

Determination of Adhesion Virulence Factors of Enteropathogenic Escherichia coli (eaeA-, bfpA-) Isolates from Asymptomatic Individuals Compared to those with Diarrhea

هدف: هدف از اين مطالعه بررسي حضور ژن‏هاي toxB، paa، lpf و iha و بررسي ارتباط آن‏ها با اسهال، در جدايه‏هايي از اشريشيا كلي انتروپاتوژنيك جدا شده از موارد اسهالي و افراد سالم است كه فاقد دو فاكتور مهم eaeA و bfpA هستند. مواد و روش‏ها: در اين مطالعه، 70 جدايه اشريشيا كلي انتروپاتوژنيك (eaeA-، bfpA-) جمع‏آوري شده كه از نظر سرولوژيك تاييد شده بود، بررسي شد. DNA جدايه‏ها به روش فنل- كلروفرم استخراج شد و با استفاده از روش PCR حضور ژن‏هاي toxB، paa، lpf و iha، بررسي شد. سپس با استفاده از نرم‏افزار SPSS نسخه 16 و آزمون مربع كاي با در نظر گرفتن سطح معني‏داري كمتر از 05/0، ارتباط ژن‏ها با اسهال بررسي شد. نتايج: ژن‏هاي toxB، paa، lpf و iha به ترتيب در 85/2، 28/4، 71/45 و 42/21 درصد از جدايه‏ها مشاهده شد. نتايج حاصل از آزمون‏هاي آماري نشان داد كه هيچ ارتباطي بين toxB، paa و lpf با اسهال وجود ندارد و ارتباط iha با اسهال از لحاظ آماري به طور ضعيف معني‏دار است (11/0=P). نتيجه‏گيري: از آن‏جايي كه مكانيسم اصلي بيماري‏زايي اشريشياكلي انتروپاتوژنيك، اتصال و تخريب است؛ بنابراين جدايه‏هاي اشريشيا كلي انتروپاتوژنيك (eaeA-، bfpA-) بايد از نظر ساير عوامل چسبندگي بررسي شود. نتيجه حاصل از اين مطالعه نشان داد كه بيشترين ژن حاضر در جدايه‏هاي اشريشياكلي انتروپاتوژنيك (eaeA-، bfpA-)،عامل lpf است. تحقيقات بيشتر روي خصوصيات بيماري‏زايي اين جدايه‏ها براي روشن شدن نقش اين عوامل بيماري‏زا در اسهال كودكان ايراني لازم است.

Objective: The aim of the this study was to investigate the prevalence of toxB, paa, lpf and iha adhesion genes in enteropathogenic Escherichia coli (EPEC) isolates lacking in two important adhesion factors, the eaeA and bfpA genes. Methods: We examined a total of 70 serologically confirmed EPEC (eaeA-, bfpA-) isolates. DNA from the isolates was extracted by the phenol-chloroform method. toxB, paa, lpf and iha adhesion genes in the EPEC isolates were detected by polymerase chain reaction. Data were analyzed by SPSS software and statistical analysis using the chi square test. P-values less than 0.05 were considered significant. Results: PCR was positive for the toxB gene in 2 (2.85%), paa in 3 (4.28%), lpf in 32 (45.71%) and iha in 15 (21.42%) of the 70 strains. Statistically, none of the toxB, paa, and lpf genes were associated with diarrhea. However, the iha gene showed a weak significant relation to diarrhea (P=0.11). Conclusion: The main mechanism of pathogenicity for EPEC is attachment and effacement. Therefore, EPEC (eaeA-, bfpA-) should have another adhesin factor, which should be investigated. EPEC strains (eaeA-, bfpA-) that possess the lpf gene are common. Further investigations of the virulence properties of these strains are necessary in order to elucidate the role of these virulence factors in diarrhea among Iranian children.