بررسي مباني نظري ايده خودكارآمدي به عنوان هدفي تربيتي

The theoretical foundation of self-efficacy as an educational aim

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي مباني نظري روان شناختي، اجتماعي و فلسفي ديدگاه بندورا درباره خودكارآمدي است. براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش تحليلي- استنتاجي بهره گرفته شد. بنابراين، با تكيه بر مباني روان شناختي به تحليل مفهوم رابطه ضروري و متقابل، هشياري، يادگيري و عامليت انساني پرداخته شد. همچنين، در تحليل مباني اجتماعي به چگونگي تاثيرپذيري بندورا از انديشمندان مكتب كنش متقابل نمادين در علوم اجتماعي به عنوان زمينه جامعه شناختي انديشه هاي بندورا اشاره شد. علاوه براين، مباني فلسفي با نظر به تناسب و ارتباط منطقي خودكارآمدي با مكتب‌هاي فلسفي، ارزش و عمل اخلاقي مورد مطالعه قرار گرفت. در نتيجه تحليل و نقد مباني مورد اشاره، پيش فرض‌هاي هستي شناختي روان شناختي، اجتماعي و فلسفي انسان خودكارآمد استخراج شدند و ضمن تصريح عناصر خودكارآمدي و مشخص كردن خاستگاه هاي عامليت و خودكارآمدي، خصيصه هاي فرد خودكارآمد و راهكارهاي تربيت او استنباط به تصوير كشيده شد.

The aim of this research is survey of Bandura theoretical foundation of self-efficacy include psychological, social, and philosophical base. In this research use analytic– deduction research method to achieve the aim. Thus as psychological basis, the concepts of reciprocal determinism, consciousness, learning and finally the human agency will be discussed. Under the social basis the effect of scientists of symbolic reciprocal interaction school on Bandura as a social base for his social basis will be discussed. Under the philosophical basis the appropriateness and logical relation of self- efficiency with philosophical schools, merit and theological values will be evaluated. Finally by means of analysis and deduction elicit psychological, social, and philosophical pre-preposition of self-effected person, clarify element of self-efficacy, determine stand of agency and self-efficacy, conclude and shown self-effected person traits and ways of educate self-effected person.