بررسي مقايسه اي سياست هاي بهينه سازي مصرف انرژي در حوزه برنامه ريزي كاربري زمين در ايران و انگليس

امروزه، يكي از چالش هاي پيش روي دولت ها در سراسر جهان، ايجاد شهرهايي است كه از نظر مصرف انرژي بهينه باشد. در اين زمينه، برنامه ريزي كاربري زمين و ابزار آن نقش موثري در كاهش مصرف انرژي در شهرها ايفا مي كند. ايران به عنوان يكي از بازيگران مهم در عرصه انرژي در دنيا بايد از اين ابزار به منظور بهينه سازي مصرف انرژي در شهرهاي خود استفاده كند. هدف پژوهش حاضر، بررسي و مقايسه نحوه ادغام ملاحظات انرژي در قوانين برنامه ريزي كاربري زمين و طرح هاي توسعه شهري در ايران و انگليس است. روش اين تحقيق از نوع تطبيقي است و در آن ابتدا راهكارهاي برنامه ريزي كاربري زمين براي كاهش مصرف انرژي شهرها از طريق بررسي كتابخانه اي و جستجو در منابع مرتبط استخراج شده و سپس مقايسه اي تحليلي بين كشورهاي ايران و انگليس در زمينه چارچوب قانوني برنامه ريزي كاربري زمين براي كاهش مصرف انرژي شهرها و چگونگي اجراي اين قوانين در طرح هاي توسعه صورت گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه در ايران نقش برنامه ريزي كاربري زمين در كاهش مصرف انرژي شهرها ناديده گرفته شده است، در حالي كه مي توان با ادغام ملاحظات انرژي در برنامه ريزي كاربري زمين، از اين ابزار موثر برنامه ريزي شهري به منظور افزايش پايداري توسعه شهرهاي ايراني استفاده كرد. با توجه به اينكه تا كنون در ايران و در چارچوب اين تحقيق به موضوع انرژي در برنامه ريزي كاربري زمين پرداخته نشده است، نتايج اين تحقيق مي تواند مورد استفاده مراجع دولتي و عمومي برنامه ريزي كشور به منظور ادغام ملاحظات انرژي در برنامه ريزي كاربري زمين و طرح هاي توسعه شهري قرار گيرد.