تحليل مولفه هاي فرهنگي بر ايمني محيط هاي اجتماعي (نمونه موردي : شهر رشت)

Analysis of cultural components on safety of social environments (Case Study: Rasht City)

توسعه سكونتگاه ها، تمركز جمعيت، پذيرش عملكردهاي مختلف و ضعف سازه هاي انساني و فيزيكي، توجه به مولفه هاي فرهنگي ايمني را افزايش داده است. در اين راستا فرهنگ ايمني ناظر بر اقدامات مهم پيشگيرانه در مواقع بحران هاي طبيعي و انساني است. نبود فرهنگ ايمني در ميان مردم، مجريان و دستگاه هاي اجرايي از مشكلات اساسي برنامه ريزي مديريت بحران در ايران است. نبود زيرساخت هاي اجتماعي مقابله با بحران هاي طبيعي، اثر بخشي اقدامات سازمان هاي دولتي را با چالش اساسي مواجه كرده است. بنابراين بايد بسياري از گروههاي اجتماعي را به عنوان يك فرصت و سرمايه اجتماعي نگريست. هدف اين پژوهش شناخت مولفه هاي موثر و صورت بندي آن ها در ايمني محيط هاي اجتماعي است. ايمني محيط هاي اجتماعي، توانايي و ظرفيت آن ها را در مقابله با بحران ها افزايش داده و امكان ايجاد هماهنگي هاي لازم و تداوم و اثربخشي آن را نيز فراهم مي كند. اين مقاله به سيوالاتي مانند مولفه هاي موثر در ايمني محيط هاي اجتماعي كدام هستند؟ و آيا بين آموزش و بهبود مولفه هاي ايمني در محيط هاي اجتماعي رابطه وجود دارد يا خير؟ را بررسي و تحليل مي نمايد. روش تحقيق پيمايشي، جامعه آماري شهر رشت با 384 نمونه(با استفاده از جدول مورگان) و شيوه نمونه گيري نيز خوشه اي است. يافته هاي پژوهش نيز شامل صورت بندي مولفه هاي تاثيرگذار در ايمن سازي محيط هاي اجتماعي مانند توجه به مولفه هاي موثر در تدوين اهداف و خط مشي ها در برنامه هاي مديريت بحران، مشاركت، سرمايه هاي اجتماعي، سازگاري، يكپارچگي اجتماعي و نقش آموزش در ايمني جوامع محلي است.

Developing of settlements, concentration of population, increasing of accepting the different functions and weakness of human and physical factors has increased the attention to the safety cultural components. In this regard, safety culture was governing the most important preventive measures at the time of natural and human-made disasters. Lack of safety culture among the people, executives, and the administrative is of the fundamental problems in the crisis management plan in Iran. Social infrastructure to cope with a natural disaster has faced the effectiveness of the actions of government agencies with major challenges. Therefore, we should look the many of social groups as an opportunity and social capital. This descriptive study aimed to identify the effective components and their formulation in the safety of social environments. Communitiesʹ safety has increased their capability and capacity to deal with crises and provides the potential of the arrangements required and also provides their continuity and effectiveness. This paper answers the questions such as: what are the effective components in safety of social environments and whether there is a relationship between the education and improvement of the safety components in the social environments? In this survey, the statistical population was Rasht City with 384 samples (using Morgan Table) and we used cluster sampling. Our findings include formulation of the effective components in safeness of the social environments such as considering the effective components in developing objectives and policies in crisis management plans, participation, social capitals, suitability, social integration, and role of education in safety of local societies.