آزوفا:رويكردي جديد در آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان

AZOFA: A New Approach to Teaching Persian to Non-Persian Speakers

مقاله حاضر به بيست سال تجربه نگارنده در پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي در حوزه ‌آموزش زبان و فرهنگ ايران به غيرفارسي‌زبانان پرداخته است. نگارنده ماموريت‌هاي آموزشي خود در دانشگاه‌هاي بوسني و كره ‌جنوبي را پايه تحقيقات مربوط قرار داده و، با بررسي وضعيت آموزش زبان فارسي و عملكرد مثبت نهادهاي متولي، به طرح مسايل و كاستي‌هاي عمده پرداخته؛ آنگاه شكل‌گيري بخش آزوفا در سال‌هاي اخير و رويكرد جديد پژوهشگاه در اين حوزه را مطرح ساخته است. براساس اين رويكرد، اولاً لازم است كه سطح آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان و فرزندان ايراني دور از وطن، با تكيه بر روش‌هاي نوين آموزشي و همكاري با نهادهاي متولي، به‌طور جدي ارتقا داده شود و، ثانياً، ترويج جذابيت‌هاي فرهنگي و تمدني ايرانيان به‌عنوان بخشي از ميراث فرهنگ بشري هدف والاتر آموزش زبان تعريف شود.

The present article refers to the writer’s twenty years of experience at the Institute for Humanities and Cultural Studies in the field of teaching Iranian language and culture to non-Persian speakers. The writer has set his teaching missions to Bosnia and South Korea universities as a basis for related research and has proceeded to put forth the principal problems and shortcomings of the field by studying the situation of teaching Persian language and positive outcome of responsible organizations. Then the formation of Azofa group during the recent years and the new approach of the Institute in the field has been propounded. According to the new approach, it is required in the first place that instruction of Persian language to non-Persian speakers and Iranian younger generation abroad be promoted vigorously by relying on modern pedagogic methods and cooperating with responsible organizations. In the second place, the propagation of Iranian culture and civilization which is part of the human cultural legacy should be defined as the more valuable target of instruction.