حالت و حال تنمايي در وفسي

Case and Case Marking in Vafsi

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي انواع حالت‌هاي دستوري در وفسي، از زبان‌هاي ايراني شمال غربي، و بررسي شيوه‌هاي حالت‌نمايي آن‌هاست. در اين‌باره، چهارده حالت دستوري در وفسي قابل شناسايي است كه از طريق راهبرد‌هاي گوناگون زباني به شرح زير نشان‌گذاري مي‌شوند: 1. استفاده از تك‌واژ به صورت پسوند؛ 2. استفاده از حروف اضافه؛ 3. استفاده از واژه‌بست‌ها (حروف اضافه وابسته از لحاظ آوايي)؛ 4. استفاده از ترتيب واژگاني؛ و 5. استفاده از ويژگي‌هاي زبرزنجيري. نتايج تحقيق، كه در طي جدول‌هايي در مقاله آورده شده است، نشان مي‌دهد كه حالت‌هاي «كنايي»، «مفعولي»، «مفعولي حرف‌‌ اضافه»، «به‌واسطه»، و «ملكي»، در گويش، با استفاده از تك‌واژ‌هاي تلفيقيِ حالت غير مستقيم؛ همچنين حالت «به‌واسطه» (علاوه بر راهبرد پيشين) در ساخت‌هاي خاص، با استفاده از واژه‌بست؛ حالت‌هاي «ازي»، «بايي»، «برايي»، «ابزاري»، «مكاني»، و «حركتي» از طريق حروف‌ ‌اضافه؛ و حالت‌هاي «فاعلي» و «مطلق» از طريق ترتيب واژگاني و نوع ساختار جمله حالت‌نمايي مي‌گردند. علاوه ‌بر آن، در نماياندن حالت‌‌ «ندايي» در وفسي، از ويژگي زبرزنجيريِ آهنگ خيزان بهره برده مي‌‌شود.

Fourteen grammatical cases can be detected in Vafsi. These cases are marked by means of different types of strategies. These strategies are: 1. using morphemes in the form of suffixes, 2. using ppositions, 3. using clitics, 4. using word order, and 5. using suprasegmental features. Ergative, accusative, object of adposition, dative and genitive cases in Vafsi are marked using the portmanteau morphemes mentioned in the Table No.3. Ablative, comitative/ associative, dative, locative, allative and instrumental cases are marked using word order and the sentence structure. Only the vocative case is marked using the suprasegmental feature of the rising tone. Summary of Vafsi cases are classified in Table No. 4.