بررسي عوامل موثر بر خوداشتغالي در اقتصاد ايران

The Determinant Factors of Self-employment in the Iranian Economy

موضوع خوداشتغالي بخصوص براي جوامعي كه نرخ بيكاري بالايي دارند مي تواند موضوعي مهم تلقي شود. اين مطالعه به دنبال بررسي عوامل تعيين كننده خوداشتغالي در سطح استان هاي ايران طي دوره زماني 1385 -1375 با استفاده از روش پانل ديتا است. نتايج برآورد بيانگر آن است كه متغيرهاي نرخ بيكاري هر استان، سهم جمعيت 65- 15 ساله از كل جمعيت و سهم هر استان از توليد ناخالص داخلي كشور در معادله خوداشتغالي، از لحاظ آماري معني دار نمي‌باشند، اما متغيرهاي نسبت جمعيت شهري به كل جمعيت هر استان با ضريب منفي، سهم مخارج تحقيق و توسعه كشور از توليدناخالص داخلي هر سال با ضريب مثبت و نرخ باسوادي كشور با ضريب مثبت، از لحاظ آماري معني دارند.

Self-employment is a crucially important subject in an economy, especially for a country with high unemployment rate. This paper studies the determinant factors of self employment in Iran during 1996-2006 using a panel data method. The results show that unemployment rate per province, the ratio of 15-65 age bracket to total population of the country, and the share of each province to total GDP arenʹt statically significant. While the ratio of urban population to total population for each province has a negative coefficient in self-employment equation, the ratio of R&D expenditure to GDP and literacy rate has a positive one.