عوامل موثر بر انتشار گازهاي گلخانه اي در اقتصادهاي منتخب كشورهاي صنعتي و كشورهاي صادر كننده نفت (اوپك) و توصيه هاي سياستي براي ايران: رويكرد داده هاي پانل

انتشار گازهاي گلخانه اي ناشي از فعاليت هاي اقتصادي و مصرف انرژي هاي فسيلي، عامل مهمي در گرمايش جهاني است. اهميت اين موضوع در كشورهاي عضو اوپك به دليل وابستگي اين اقتصادها به سوخت هاي فسيلي از يك سو و همچنين آسيب پذيري اقتصادي اين كشورها نسبت به اجراي كنوانسيون تغيير آب و هوا و پروتكل كيوتو توسط كشورهاي صنعتي در راستاي كاهش مصرف سوخت هاي فسيلي بيشتر است. در اين مقاله مهم ترين عوامل موثر بر انتشار گاز دي اكسيدكربن (به عنوان شاخص انتشار) در گروه كشورهاي OECD، اوپك و همچنين ايران بررسي مي شود. نتايج حاكي از آن است كه اولاً شكل U وارون منحني زيست محيطي كوزنتس براي كشورهاي مورد مطالعه، از جمله ايران، مورد ترديد است. ثانياً نسبت ارزش افزوده توليدات كارخانه اي به GDP (شاخصي از توسعه صنعتي)، نسبت تجارت به GDP (شاخصي از اندازه تجاري و باز بودن اقتصاد)، و شدت انرژي (شاخصي از كارايي مصرف انرژي) از عوامل كلان توضيح دهنده انتشار به شمار مي آيند. با توجه به يافته هاي تحقيق، توصيه هاي سياستي براي اقتصاد ايران در سه حوزه صنعت، تجارت و مصرف انرژي ارائه مي شود.