بررسي مقايسه اي رضايتمندي زناشويي بين زنان ايراني ازدواج كرده با مردان ايراني و غير ايراني

هدف از اين پژوهش بررسي مقايسه اي رضايتمندي زناشويي بين زنان ايراني ازدواج كرده با اتباع بيگانه و ايراني است. اين پژوهش از نوع ميداني و روش آن نيز علي – مقايسه اي است. نمونه مورد بررسي در اين پژوهش، متشكل از دو گروه 120 نفري از زوجين با ازدواج مختلط مراجعه كننده به اداره كل امور اتباع و مهاجرين خارجي استانداري تهران و گروه دوم نيز جهت مقايسه پس از انتخاب منطقه 16 تهران به صورت تصادفي ساده از بين مناطق جنوبي تهران، از بين زوجين عادي به شيوه نمونه در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پرسشنامه رضايت مندي زناشويي انريچ (Enrich) استفاده شد. براي بررسي رابطه بين متغيرها، در فرضيه هاي پژوهش از روش هاي آمار توصيفي و بنا به ماهيت فرضيه ها و براي پاسخ به پرسش هاي پژوهش و جهت مقايسه ميانگين ها و مجموع رتبه هاي دو گروه از آزمون t براي دو گروه مستقل و براي مقايسه ميانگين سه گروه رضايت مندي بالا، پايين و متوسط آزمون x2 (كا اسكوير) استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه ميزان رضايت مندي زناشويي زنان در گروه مختلط نسبت به زنان در گروه ساده كمتر است و گروه با ازدواج مختلط نسبت به گروه ساده رضايت مندي كمتري نشان دادند. هم چنين، بين سه گروه رضايتمندي بالا، متوسط و پايين هم توزيع يكنواختي ديده نمي شود.