تاثير برنامه آموزشي روان‌شناختي بر اضطراب اجتماعي بيماران مبتلا به سرطان

The effect of psycho educational program on social anxiety among cancer patients

زمينه و هدف: سرطان يكي از بيماري‌هاي تهديدكننده حيات است كه تغييرات زيادي در روند زندگي، ارتباطات و فعاليت‌هاي اجتماعي ايجاد مي‌كند. بيماران سرطاني درجاتي از اضطراب اجتماعي دارند. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير برنامه آموزشي روان‌شناختي بر اضطراب اجتماعي بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش تحقيق: در اين مطالعه كارآزمايي شاهددار تصادفي‌شده، 52 نفر از بيماران مبتلا به سرطان، مراجعه‌كننده به بيمارستان حضرت سيدالشهدا (ع) اصفهان، با استفاده از روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب و به روش تخصيص تصادفي به دو گروه آزمايش (28 نفر) و شاهد (24 نفر) تقسيم شدند. بيماران، پرسشنامه اضطراب اجتماعي را قبل و يك ماه بعد از مداخله تكميل نمودند. مداخله روان‌شناختي براي گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (ويرايش 13) آمار توصيفي (فراواني مطلق و نسبي، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون تي مستقل و تي زوجي) در سطح معني‌داري 05/0P < تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمره اضطراب اجتماعي در گروه آزمايش از 4/17±66/58 به 03/12±06/47 كاهش داشت. نتايج آزمون تي‌مستقل، تفاوت معني‌داري بين دو گروه در نمرات مقياس اضطراب اجتماعي نشان داد (001/0=P). آزمون تي زوجي اختلاف معني‌داري در سطح اضطراب اجتماعي بيماران گروه آزمايش بعد از مداخله نشان داد (002/0=P)؛ اين آزمون اختلاف معني‌داري را در سطح اضطراب اجتماعي بيماران گروه شاهد نشان نداد. نتيجه‌گيري: مداخلات روان‌شناختي مبتني بر كاهش اضطراب اجتماعي، يك رويكرد موفق در ارتقاي سلامت رواني بيماران مبتلا به سرطان بوده است.

Background and Aim: Cancer is one of the life-threatening diseases that produces the numerous changes in life including communications and social activities. Cancerous patients have some degree of anxiety. The present study aimed at determining the effects of an educational program on social anxiety in cancerous patients. Materials and Methods: In this randomized case and control research, 52 cancerous patients referring to Seyyedoshohada hospital of Isfahan were selected through sampling method, based on the aim of the study, and were then randomly divided into 2 groups (cases: 28 patients, controls: 24 individuals) The cases filled out the social anxiety questionnaire before the study and one month later. Psychological intervention was made against the experimental (the cases) group. The obtained data was analyzed using SPSS software (V: 13), descriptive and referential statistics, at the4 significant level P < 0.05. Results: Mean of social anxiety decreased from 58.66±17.4 to 47.06±12.03 in the cases. Independent t-test revealed a significant difference, regarding social anxiety, between the two groups (P=0.001).Besides, paired T-test showed a significant difference in social anxiety in the cases before and after intervention (P=0.002). But, a significant difference was not observed between the pre-, post-intervention in the social anxiety of the control group. Conclusions: Psychological intervention, based social anxiety reduction, would be a successful approach in promoting mental health of cancerous patients.