كليدواژه :
شكر ناخالص , عملكرد ريشه , آبشويي , شوري آب آبياري , شكر سفيد
چكيده فارسي :
كاهش كيفيت منابع آب در مناطق خشك و نيمه خشك كشور از عوامل اصلي در كاهش رشد و عملكرد محصولات كشاورزي بحساب مي آيد. از جمله راه هاي غلبه بر اين چالش مديريت صحيح كاربرد آب‌هاي شور در امر كشاورزي مي باشد. در اين مطالعه سه تيمار كيفيت آب آبياري با شوري 6/1، 1/8 و 3/12 دسي‌زيمنس بر متر(S1،S2 و S3) به عنوان كرت اصلي و دو تيمار مديريت آبياري با كيفيت آب هاي فوق الذكر در طول فصل زراعي(GQ) و آبياري با آب غير شور(6/1 دسي‌زيمنس بر متر) در مرحله جوانه‌زني واستقرار گياه و پس از آن اعمال سه تيمار شوري آب آبياري(GU) به عنوان كرت فرعي همراه با دو تيمار بدون آبشويي(LR0) و با آبشويي(LR1) به عنوان كرت فرعي فرعي به ترتيب به ميزان 6/2،0/14 و 6/19 درصد براي هر يك از تيمارهاي كيفيت آب آبياري، به صورت طرح آزمايشي بلوك هاي كامل تصادفي در قالب كرت هاي دو بار خرد شده با چهار تكرار در جنوب شرقي اصفهان اجرا شد.
نتايج نشان داد كه افزايش شوري آب آبياري بطور معني داري سبب كاهش عملكرد شكر سفيد گرديد، بطوري كه ميزان كاهش در تيمار S2 و S3 نسبت به تيمار S1 به ترتيب 7/6 و10 در صد بود. با افزايش شوري آب آبياري ميزان عملكرد ريشه كاهش نشان داد. اعمال آبشويي بطور معني داري سبب افزايش عملكرد ريشه، شكر ناخالص و شكر سفيد گرديد. همچنين كيفيت آب تاثير معني داري بر ميزان سديم، پتاسيم و نيتروژن مضره ريشه نشان داد و با شوري آب ميزان اين عناصر در ريشه افزايش داشت. ميزان قند ملاس نيز بر اثر شوري آب افزايش نشان داد. مديريت كاربرد آب غير شور در اول فصل زراعي تاثير شوري آب آبياري را بر اكثر صفات اندازه گيري شده تعديل نمود در حالي كه كاربرد آبشويي نسبت به مديريت آبياري با آب غير شور در اول فصل زراعي، تاثير معني داري بر اجزاي عملكرد نشان داد.
چكيده لاتين :
Quality degradation of some water resources in arid- and semi- arid regions of Iran is a major factor limiting plant growth and agricultural production. One imperative response to this challenge is proper use of saline water for agricultural activities. The present experiment was carried out on sugar beet in southeast of Isfahan city, Iran, and comprised a completely randomized block design, with split-split plots and four replications. In this study, three irrigation water quality treatments of 1.6, 8.1 and 12.3 dS m-1(S1, S2 and S3, respectively) were assigned to the main plots. The sub-plots contained two different water management practices:(1)irrigating with the aforementioned three water qualities during the whole irrigation period and (2)similar the first treatment but irrigation with fresh water (1.6 dSm-1) during germination and establishment stages. In the sub-sub-plots, two leaching treatments were applied consisting of no leaching (LR0) and leaching amounts of 2.6%, 14.1%, and 19.6%, for S1, S2 and S3, respectively (LR1). The results showed that salinity of irrigation water significantly reduced white sugar yield (WSY) such that S2 and S3 treatments reduced WSY, respectively, 6.7 and 10 percent compared to S1 treatment. Root yield (RY) also decreased with increasing irrigation water salinity. Application of leaching significantly increased RY, WSY, and sugar yield. Statistical analysis indicated that, with higher levels of water salinity, the amounts of Na+, K+, and ?-amino-N were significantly increased. Also, the molasses sugar increased with increasing salinity. Application of fresh water during initial period of growing season reduced the effect of saline water slightly in most of the yield component traits, whereas the effect of leaching application was significant on sugar beet yield components.
