ارتقا اعتماد عمومي به سازمان‌هاي دولتي: تبيين نقش متغير مداخله‌گر رضايتمندي شهروندان

Promoting Public Trust In Public Organizations: Explaining The Role Of Citizenʹs Satisfaction As An Intervening Variable

به اعقاد فوكوياما اعتماد عمومي تعيين‌كننده بخش عظيمي از تفاوت‌ها در پيشرفت اقتصادي بين كشورهاست. از نگاه علم مديريت، عملكرد بد دولت، از منظر مديريت دولتي باركاري دولت و از ديدگاه جامعه‌شناسي فقدان سرمايه اجتماعي و به زعم اقتصاددانان (علم اقتصاد) فلسفه وكيل و اصيل و وكيل تجلي بي‌اعتمادي است. بهبود كيفيت خدمات، مديريت انتظارات، ايجاد سرمايه اجتماعي و مشاركت راه‌حلهاي اين جهت‌گيريهاي تيوريك براي كاهش بي‌اعتمادي است. اسلام حجاب مديريت را علت بي‌اعتماد دانسته و پيوند تنگاتنگ مردم و مسيولان را راه‌حل ارتقا ‌اعتماد مي‌داند. در اين مقاله با اتكا به اين جهت گيريهاي تيوريك، مدل «پاسخگويي عمومي، رضايتمندي، اعتماد عمومي» براي تقويت اعتماد عمومي نسبت به سازمان‌هاي دولتي ايران طراحي و مورد آزمون قرار گرفته است.

According to Fukuyama, public trust is determinant of differences in economic progresses. From management perspective, government performance, from public administration, government work overloads, from sociology, lack of social capital and from economy perspective principle – agent philosophy is reflection of distrust. Improving quality of public service, managing expectation, building social capital and public participation are, respectively, resolutions of these perspectives for reinforcing public trust. In Islam, management curtain (hijab) is cause of public distrust. This paper based on theoretical orientations, suggest public accountability- satisfaction- public trust model for reinforcing public trust in Iranian public organizations