واكنش پانيكوم (Panicum antidotale) نسبت به تكرار و شدتهاي مختلف برداشت

Response of blue panicgrass (Panicum antidotale) to harvest frequency and intensity

پانيكوم گياهيست پايا، با فصل رويشي گرم و پراكندگي طبيعي بسيار محدود در جنوب ايران و از گونه عمده گندميان پابلند در مراتع ماسه اي مي باشد. گياهي آبدار و مغذي در دوره جواني رويشي، اما به سرعت چوبي و خشبي مي گردد. توليد علوفه آن در سالهاي ابتدايي رشد و استقرار بسيار خوب است، اما قدرت رويشي آن به مرور زمان كاهش مي يابد. پانيكوم به-دليل ارزش علوفه اي مناسب، در مناطقي كه خاك سبك داشته و نياز به عمليات بيولوژيك حفاظت خاك دارند، بطور گسترده مورد استفاده قرار مي گيرد. اين پژوهش با هدف عمده تعيين واكنش پانيكوم نسبت به تكرار برداشت و مشخص نمودن شدت مناسب برداشت به منظور افزايش پايداري و بقا گياه در ايستگاه تثبيت شن خوزستان مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش بصورت آماري و با استفاده از روش كرتهاي خرد شده در چهار تكرار و با تيمارهاي اصلي (تكرار برداشت)‌ و فرعي (شدت برداشت) هر كدام با سه سطح‌ مورد بررسي قرار گرفت. نتايج سه ساله عمليات برداشت نشان داد كه سطح سوم تيمار اصلي (هر 18 روز يكبار برداشت) تاثير برتري نسبت به ساير تيمارها داشت. بعد از دوره سه ساله اجراي طرح، متوسط جوانه هاي رويشي توليد شده برابر 36 عدد در هر كلن در تيمار برتر بود. پايداري و بقا بهتر، و توليد جوانه هاي رويشي بيشتر در تيمار موفق موجب افزايش زمان و فرصت بيشتر گياه براي ترميم و انباشت مجدد ذخيره غذايي و توليد گرديد.

Blue panic (Panicum antidotale) is a perennial species with warm growing season and very limited natural distribution in southern Iran. It is considered as a main species of tall grasses in sandy rangelands. This species is succulent and nutritious at early growth stage but soon becomes woody and fibrous. Forage production is good in years of early growth and establishment but its vigor reduces over time. Due to its appropriate forage value, blue panicgrass is widely used in areas with light soils where biological soil conservation practices are needed. This research was aimed to study the response of blue panicgrass to harvest frequency and intensity and determine the appropriate intensity to increase the stability and survival of the species at Khuzestan sand stabilization station. The experiment was conducted in a split-plot design with four replications including main treatment (harvest frequency) and secondary treatment (harvest intensity) at three levels. Results showed that the third level of main treatment (harvested every 18 days) had a better impact compared to other treatments. After three years of experiment, average number of vegetative buds was 36 in superior treatment. Better stability and survival, and more vegetative buds in the successful treatment give the species more time and opportunity for repair and re-accumulation of food supply and production.