بررسي راهبردهاي طراحي و مديريتِ مكان براي پيشگيري وضعي از جرم

Examining the strategies of place design and management for situational crime prevention

از اواخر دهه‌ي 1970 مطالعه‌ي نقش محيط در وقوع جرم رشد چشم‌گيري داشته و در عمر كوتاه خود رشته‌اي جديد تحت عنوان جرم‌شناسي محيطي را ايجاد كرده است. اين مقاله به‌دنبال پاسخ‌گويي به دو سوال اساسي است؛ براي پيشگيري محيطي از جرم، از چه راهبردهايي مي‌توان بهره گرفت؟ چگونه مي‌توان نيروهاي بالقوه موجود در مكان‌هاي اجتماعي را به‌گونه‌اي مديريت كرد كه از وقوع جرم پيشگيري شود؟ در اين مقاله، ابتدا به تبيين راهبردهاي پيشگيري محيطي از جرم پرداخته شده است. پيشگيري محيطي از جرم، از پنج راهبرد اساسي استفاده مي‌كند: ارتقاي ميزان نظارت طبيعي شهروندان بر رفتارهاي واقع شده در محيط، ارتقاي نظارت رسمي، كنترل بر ورودي و خروجي‌ها و ارتقاي حس قلمروداري ساكنان. وجه اشتراك اين راهبردها ناظر به اين مطلب است كه همگي آن‌ها به‌دنبال پيشگيري از جرم از گذر تغيير در محيط هستند و تلاش مي‌كنند كه در گام نخست ميزان مشاركت شهروندان و ساكنان محلي در كاهش جرم را افزايش دهند و در گام دوم، اثربخشي ابزارها، راهكارها و نيروهاي بالقوه موجود در مكان را تقويت كنند. اين تحقيق، در ادامه به تبيين راهبردهاي مديريت بر مكان براي كاهش نرخ جرايم واقع‌شده، پرداخته است. مديريت مكان براي پيشگيري از جرايم واقع‌شده، مستلزم بهره‌گيري از راهبردهاي مديريت يعني برنامه‌ريزي، سازمان‌دهي و نظارت است. مديران مكان‌هاي اجتماعي، ابتدا مكان تحت سرپرستي و جرايم واقع‌شده در آن را مورد مطالعه قرار مي‌دهند. در گام دوم، با استفاده از راهبردهاي طراحي و مديريت، نيروهاي بالقوه موجود در محل كه به‌صورت طبيعي مي‌توانند از وقوع جرم پيشگيري كنند را شناسايي كرده و براي ارتقاي اثربخشي آن‌ها برنامه‌ريزي مي‌كنند. در گام سوم، ابزارها و پتانسيل‌هاي پيشگيرانه را براي نيل به هدف موردنظر سازمان‌دهي مي‌كنند و با چيدمان درست آن‌ها، نرخ جرايم واقع‌شده در مكان تحت سرپرستي خود را كاهش مي‌دهند. در گام پاياني، اثربخشي برنامه‌ها و سازمان‌دهي‌ها را ارزيابي كرده و درصورت لزوم، تغييراتي را نسبت به آن‌ها اِعمال مي‌كنند.

Since late 1970 the study of the role of environment in crime occurrence has remarkably grown and during its short life, it has made a new field of study: environmental criminology. This article seeks to answer two basic questions: Which strategies could be beneficial to environmental prevention of crime? How could the potential powers within social places be managed to prevent crimes? In this article, first environmental prevention strategies are explained. Environmental prevention of crime utilizes five fundamental strategies: promoting the amount of citizensʹ natural surveillance on behaviors in environment; promoting official surveillance; watching over entrances and exits and promoting the residentsʹ territorial sense. The common factor in these strategies is that all of them are preventing crime with an attitude of making changes in environment. So, they attempt to enhance the amount of citizensʹ and local residentsʹ participation in crime reduction as the first step and in the second one, to reinforce the efficacy of means, strategies and potential powers of environment. The research then explains the place management strategies of crime reduction. Place management for crime prevention requires the utilization of management’s strategies i.e. planning, organizing and supervision. Social places managers, first of all, study the environment under surveillance and the crimes occurred in it. Secondly, by using design and management strategies identify the potential powers of environment which can naturally prevent crimes and plan to promote their effectiveness. In the third step, they organize preventative means and potentials to reach the mentioned goal and by properly arranging them, they reduce the rate of crimes in environments which are under their surveillance. And finally, evaluate the efficacy of plans and the organized and if needed, render relevant changes.