هورمون رشد، شاخص مقاومت انسوليني، نيمرخ ليپيدي و عملكرد قلبي- تنفسي در مردان جوان چاق و لاغر غيرفعال: ارتباط با سطوح گرلين آسيل‌دار پلاسما

Growth Hormone, Insulin Resistance Index, Lipid Profile, and Cardiorespiratory Function in Obese and Lean Inactive Young Men: Correlations with Plasma Acylated Ghrelin Levels

مقدمه: گرلين پلاسما تحت تاثير وضعيت تغذيه‌اي فرد مي‌باشد و تصور مي‌شود كه در تنظيم كوتاه‌مدت و دراز‌مدت خوردن غذا و وزن بدن ايفاي نقش مي‌كند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه هورمون رشد، شاخص مقاومت انسوليني، نيمرخ ليپيدي و عملكرد قلبي- تنفسي در مردان چاق ‌و لاغر غيرفعال و تعيين ارتباطات آن‌ها با سطوح گرلين آسيل‌دار پلاسما اجرا شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقايسه‌اي، 19 مرد جوان چاق (نمايه توده بدني kg/m2 0/31) و 19 مرد جوان لاغر (نمايه توده بدني kg/m25/18) كه طي 6 ماه گذشته هيچ‌گونه فعاليت بدني منظمي نداشتند، به‌عنوان آزمودني انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتايي (در ساعت 8 صبح)، نمونه‌هاي خون براي تعيين سطوح گرلين آسيل‌دار، انسولين، هورمون رشد، گلوكز و نيمرخ ليپيدي جمع‌آوري شد. حداكثر اكسيژن مصرفي (به‌عنوان شاخص عملكرد قلبي- تنفسي) آزمودني‌ها نيز سنجيده شد. نتايج: آزمودني‌هاي چاق نسبت‌به لاغر، از سطوح انسولين و HOMA-IR (شاخص مقاومت انسوليني) بالاتري برخوردار بودند، درحالي‌كه سطوح گرلين آسيل‌دار، هورمون رشد و حداكثر اكسيژن مصرفي در آنان پايين‌تر بود (01/0‌ > ‌P). هيچ‌گونه تفاوت معناداري بين مقادير فشارخون سيستوليك و دياستوليك، گلوكز ناشتا و نيمرخ ليپيدي در دو گروه مشاهده نشد (01/0 < P). غلظت گرلين آسيل‌دار، رابطه معكوسي با وزن كل، درصد چربي بدن، نمايه توده بدني، انسولين و شاخص مقاومت انسوليني و رابطه مستقيمي با سطوح هورمون رشد و حداكثر اكسيژن مصرفي داشت (01/0‌ > ‌P). رابطه معناداري بين غلظت گرلين آسيل‌دار و مقادير فشارخون سيستوليك و دياستوليك، گلوكز ناشتا و نيمرخ ليپيدي مشاهده نشد (01/0‌ < ‌P). نتيجه‌گيري: مردان جوان چاق و لاغر غيرفعال از سطوح گرلين آسيل‌دار، هورمون رشد، انسولين، شاخص مقاومت انسوليني، عملكرد قلبي- تنفسي و درصد چربي بدني متمايزي برخوردار بودند و به‌نظر‌مي‌‌رسد درصد چربي بدن، انسولين و هورمون رشد، قوي‌ترين عوامل تعيين‌كننده سطوح گرلين آسيل‌دار هستند.

Introduction: Plasma ghrelin is influenced by nutritional status and is thought to play a role in acute and chronic regulating of food intake and body weight. The purpose of this study was to compare GH, insulin resistance index, lipid profile, and cardiorespiratory function in obese and lean inactive young men and determine their relationships with plasma acylated ghrelin levels. Methods: Study design of this research was causal-comparative. Obese (n=19, BMI: 31.0 kg/m2) and lean (n=19, BMI: 18.5 kg/m2) young men, without experience of regular physical activity during the previous six months, were selected. After 12 h fasting (at 8 a.m.), blood samples were collected to determine blood parameter levels. Also, maximal oxygen uptake (as indicator of cardiorespiratory function) of subjects was assessed. Results: Insulin levels and HOMA-IR (insulin resistance index) were higher, and GH, acylated ghrelin and maximal oxygen uptake levels were lower in obese men compared to lean men (P < 0.01). No significant differences were observed in systolic and diastolic blood pressure, fasting blood glucose, and lipid profiles between obese and lean groups (P > 0.01). Plasma acylated ghrelin concentrations were negatively correlated to body mass, body fat percent, body mass index, insulin and HOMA-IR, and positively correlated to GH levels and maximal oxygen uptake (P < 0.01). No significant correlations were observed between plasma acylated ghrelin concentrations and systolic and diastolic blood pressure, fasting blood glucose, and lipid profiles in none of groups (P > 0.01). Conclusion: Obese and lean inactive young men had different levels of acylated ghrelin, GH, insulin, insulin resistance index, cardiorespiratory function and body fat percent. Body fat percent, insulin, and GH levels appear to be the strongest determinant factors of acylated ghrelin levels.