نقش سميت پاراكسون در ايجاد استرس اكسيداتيو در در بافت طحال و قلب موش صحرايي

The Role of Paraoxon Toxicity on Oxidative Stress Induction in Rat Heart and Spleen

زمينه و هدف: پاراكسون به عنوان فرم فعال پاراتيون، يكي از مهم‌ترين حشره‌كش‌هاي ارگانوفسفره است كه در كشاورزي استفاده مي‌شود. بعضي از ارگانوفسفره‌ها قادرند باعث توليد راديكال‌هاي آزاد و القاي اختلال در سيستم آنتي اكسيدان بدن شوند. هدف از اين مطالعه بررسي اثر پاراكسون بر القاي استرس اكسيداتيو در بافت‌هاي قلب و طحال موش صحرايي بود. روش بررسي: موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار به‌طور تصادفي به 4 گروه (در هر گروه 7 سر) تقسيم شدند. گروه كنترل روغن ذرت را به‌عنوان حلال پاراكسون و سه گروه كه دوزهاي مختلف پاراكسون (3/0، 7/0 و 1 ميلي‌گرم در كيلو‌گرم) را به صورت داخل صفاقي دريافت كردند. 24 ساعت پس از تزريق حيوانات با اتر بيهوش و بافت‌هاي قلب و طحال جدا گرديد و فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز (SOD)، كاتالاز (CAT) و گلوتاتيون S- ترانسفراز (GST) و لاكتات دهيدروژناز (LDH) همچنين غلظت گلوتاتيون (GSH) و مالون دي آلدييد (MDA) توسط روش‌هاي بيوشيميايي تعيين شدند. يافته‌ها: فعاليت آنزيم‌هايSOD وGST در بافت هاي قلب و طحال و فعاليت CAT در قلب در دوز‌هاي بالاتر از 3/0 ميلي‌گرم در كيلو‌گرم پاراكسون به‌طور معني‌دار افزايش يافته، در حالي‌كه فعاليت CAT در بافت طحال و غلظتGSH در هر دو بافت كاهش يافت. كاهش فعاليت آنزيم LDH و افزايش غلظت MDA در دوز 1 ميلي‌گرم در كيلو‌گرم پاراكسون در بافت قلب مشاهده شد. نتيجه‌گيري: پاراكسون توليد راديكال‌هاي آزاد و استرس اكسيداتيو وابسته به دوز را القا مي‌كند. بافت قلب حساسيت بيشتري را در مقابل اثرات پاراكسون بر روي القاي استرس اكسيداتيو نسبت به بافت طحال دارد.

Backgrounds and Objective: Paraoxon as the active form of parathion is one of the most of organophosphates (OPs) used in agriculture. Some OPs are capable of producing free radicals and inducing disturbance in the body antioxidant systems. The aim of this study was to investigate the effects of paraxaon on oxidative stress induction in the heart and spleen tissues in rats. Materials and Methods: Male Wistar rats were randomly divided into four groups (7 in each groups) as follows: control group received corn oil as paraoxon solvent, and the other three groups received different doses of paraxaon (0.3, 0.7, and 1mg/kg) by intraperitoneal injection. Animals were ether anesthesized 24 hours following the injection, their hearts and spleens were removed, and the levels of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione S-transferase (GST) and lactate dehydrogenase (LDH) activities, and glutathione (GSH) and malondialdehyde (MDA) were determined by biochemical methods. Results: Our data indicate that at doses higher than 0.3 mg/kg of paraoxon, SOD and GST levels significantly increases in both the heart and spleen. While there was also an increased CAT activity observed in the heart , both CAT and GSH levels showed a decrease in the spleen. Finally, a decreased LDH activity and increased MDA level in the heart tissue were observed at 1mg/kg dose of paraoxon. Conclusion: Paraoxon induces the production of free radicals and oxidative stress in a dose- dependent manner. The heart tissue appears to be more sensitive to the effects of paraoxon on oxidative stress induction compared to the spleen.