مقسم تصور و تصديق از منظر معرفت شناسي نوصدرايي

Neo-Sadraean Epistemology and the Divider of the "Imagination" and "Judgment"

تفكيك «تصور» و «تصديق» از تمايزهاي اصلي است كه متقدمين در منطق و متاخرين در معرفت شناسي از آن بهره برده اند، هر دو گروه مقسم اين دو را «علم حصولي» مي‌دانند، اين تقسيم در «معرفت شناسي نوصدرايي» براي اقسام معرفت به كار رفته است، اما نمي توان «تصديق» را در اصطلاح معرفت شناسي بنا بر تعريف فلسفه اسلامي «علم حصولي» دانست. اين تحقيق با مرور ادبيات فيلسوفان مسلمان به ويژه نوصدراييان، مدعي است كه تفكيك تصور و تصديقْ هستي-شناختي، و «علم حصولي» به عنوان مقسمْ «هستي علمي» است. اما استعمال «تصديق» در منطق و معرفت شناسي مساوق با «قضيه» مي باشد، نه يك «هستي علمي» كه در عين بساطت خارجي در تحليل عقلي دو مفهوم «حكايت» و «حكم» از آن انتزاع مي شود. «تصديق» در منطق به معناي «اذعان به صدق قضيه» و در معرفت شناسي به معناي «معرفت به تحقق يا عدم تحقق يك امر» است. پيشنهاد مي شود براي امور متناظر با «تصور» و «تصديق» در معرفت شناسي از «معرفت تصوري» و «معرفت تصديقي» استفاده شود.

Differentiation of the two terms imagination and judgment is a main distinction in Islamic logic and Neo-Sadraean epistemology. Both disciplines believe that the divider of the two is "acquired knowledge". But, the concept of “judgment”, in epistemology, is not the same as the concept of "acquired knowledge" in Islamic philosophy. Differentiation of imagination and judgment is an ontological one, and Islamic philosophers consider acquired knowledge as an "epistemic being". In logic and epistemology "Judgment" is the same as "proposition", and is not an “epistemic being". “Judgment" is the origin of the two concepts: "representation" and "assertion". In logic, "Judgment" is "asserting the truth of a proposition", and in epistemology, it is the knowledge of realization or non- realization of something.