نقش سازمان‌هاي غيردولتي حقوق بشر در توسعه حقوق بين‌الملل

Place and Role of the Human Right’s NGOs in Development of International Law

تقويت، بهسازي و اجراي حقوق بشر از مهم‌ترين عرصه‌هايي است كه سازمان‌هاي غيردولتي در سطوح ملي، منطقه‌اي و بين‌المللي، نقش‌هاي عمده‌اي را در آن ايفا مي‌كنند. در اين عرصه، نهادهاي عمومي و دولتي نيز در جهت ارتقاي هرچه بيش‌تر حقوق بشر با سازمان‌هاي غيردولتي مشاركت مي‌كنند. در اين فرايند، رژيم حقوق بشر به صورت شبكه‌اي عمدتاً فراملي است كه در آن اقدامات بخش غيردولتي و دولتي به هم پيوند مي‌خورد و حقوق بشر را به‌عنوان «سياست عمومي جهاني» مطرح مي‌سازد. شبكه سياستگذاري عمومي جهاني براي حقوق بشر در اين معنا عبارت از پيوستگي بين ارگان‌هاي دولتي، سازمان‌هاي بين‌المللي و جامعه مدني است كه براي دستيابي به اهدافي كه به‌تنهايي قادر به تحقق آن‌ها نيستند، اقدام مي‌كنند. به‌علاوه، سازمان‌هاي غيردولتي نقش‌هاي مكمل نظارتي و اجرايي براي ساير اجزا در اين شبكه ايفا مي‌كنند، به نحوي كه بدون حضور آنان نظام حقوق بشر جهاني از مختصات يك سيستم كامل و بدون نقص برخوردار نيست. به نظر مي‌رسد كه با توجه به سير تاريخي مشاركت سازمان‌هاي غيردولتي در عرصه حقوق بشر، مباني اين مشاركت، بيش‌تر ناشي از الزامات نظم نوين جهاني و ضرورت‌ها و اهميت مسايل حقوق بشري است.

Strengthening, improvement and implementation of human rights are of most important areas in which the non-governmental organizations (NGOs) play a major role at the national, regional and international levels. The NGOs activities in the field of human rights, is backed by public and state institutes. Monitoring implementation of human rights standards at national, regional and international levels to a great extent depends on the NGOs measures and activities. In this process the international human rights regime operates mainly through an organized transnational network, in which public and private sectors join together and in which protection of human rights is considered as a global public policy. The global public policy-making for human rights in this sense is emerged from interconnectedness between the governmental organs, international organizations and civil society, where none of them is able to work separately to achieve its objectives. Moreover, the NGOs also play a complementary supervisory and executive role for other partners in the network in that without their presence the global human rights regime would lack the characteristic features of a comprehensive system. The historical development of NGOs contribution to human rights and the basic reasons for their participation result from the requirements of new international order and of the necessities as well as importance of human rights issues. Also, the social necessities in international community constitute the normative sources for the NGOsʹ participation in policymaking, standardization and monitoring role in the field of human rights.