مقايسه پارادايم هاي مطالعات كمي و كيفي(قسمت دوّم)

Comparative survey between quantitative and qualitative paradigms (part II)

همانطور كه در قسمت اول مقاله بيان شد، چهار پارادايم فلسفي عمده داريم كه مبناي معرفت (معرفت شناسي)، ماهيت و واقعيت (هستي شناسي) و روش دستيابي به معرفت را تشكيل مي دهند (روش شناسي). از اين رو، بر اساس هر پارادايم، روش رسيدن به معرفت مشخص مي شود. در يك دسته بندي كلي تر، دو پارادايم كمي و كيفي داريم. روشي كه امروزه تحت عنوان روش كمّي يا علمي نام گرفته است اقتباسي از نظام فلسفي اثبات گرايي است. بر اين اساس، فقط روش علمي تجربي، روش معتبر تحقيق و شناخت دانسته مي‌شود. از طرفي روش كيفي، متمركز بر موقعيت هاي طبيعي است؛ لذا اين مطالعات را گاهي مطالعه طبيعت گرايانه نيز مي نامند. از آنجا كه تقابل پارادايمي در سوالات اساسي آن پارادايم، بروز مي كند، پژوهشگر با استفاده از منابع مختلف، پاسخ اين دو پارادايم به سوالات اساسي را در قالب جداولي در كنار هم قرارداده است و به بررسي مقايسه اي انها پرداخته است. در نهايت اهميت هر يك مورد تاكيد قرار گرفته است.

As stated in the first part of article, we have stated the four major philosophical paradigms which make up the basis for knowledge(epistemology), the nature and reality(ontology) and the acquisition methods of knowledge(methodology). Thus, according to each paradigm, approach to knowledge is determined. In a more general category, we have two quantitative and qualitative paradigms. Today that method is called quantitative or scientific method, derived from positivism. On this basis, only the experimental scientific method is valid method of research. On the other hand, qualitative methods focused on natural position; therefore, these studies are sometimes called naturalistic study. Since paradigmatic confrontation occurs in fundamental questions of each paradigm, researchers use different sources to determine two paradigmsʹ answer to basic questions, and tables are made to comprise them. Finally the importance of each was emphasized.