تاثير ويژگي‌هاي فرهنگ سازماني بر استقرار سيستم دوركاري

The impact of the features of organizational culture on establishing teleworking

در عصر فراصنعتي كه به «عصر عدم اطمينان‌ها» معروف است، شكل متداول كار سنتي در هم ريخته است. ظهور فناوري‌هاي نوين و بروز تحولات گسترده در زمينه‌هاي اجتماعي و روانشناختي، نظمي نوين را براي آينده كار پيش‌بيني مي‌كند كه بر اساس آن مزاياي عديده‌اي براي افراد، سازمان‌ها، جامعه و محيط به‌دنبال خواهد داشت. دوركاري به‌عنوان شكل جديدي از انجام كار در اين عصر، شيوه‌اي است كه به شاغل اجازه مي‌دهد بدون نياز به حضور در اداره و محل‌هاي سنتي كار و با تكيه بر فناوري اطلاعات، تكاليف و وظايف ‌حرفه‌اي خود را با انعطاف‌پذيري بيشتري انجام دهد. اگرچه گرايش به استقرار سيستم دوركاري در فضا و محيط‌هاي كاري كنوني، براي تمامي سازمان‌ها امري اجتناب‌ناپذير به‌نظر مي‌رسد اما بايد نقش و تاثير عوامل متعددي از قبيل فناوري اطلاعات، دانش كاركنان و فرهنگ سازماني را در ايجاد اين گرايش مورد توجه قرار داد. تحقيق حاضر، بر اساس داده‌هاي جمع آوري شده از نمونه‌اي متشكل از 60 نفر از كليه كاركنان شاغل در آموزش و پرورش شهر شيراز، به‌دنبال بررسي تاثير ويژگي‌هاي فرهنگ سازماني بر دوركاري در نيمه اول سال 1390 است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه متغيرهاي خود كنترلي، خلاقيت و كنترل رسمي بيشترين تاثير را بر استقرار سيستم دوركاري دارند و در مقابل متغيرهاي پاداش، ريسك‌پذيري داراي كمترين تاثير مي‌باشند. به‌طوركلي مي‌توان بيان نمود؛ فرهنگ سازماني، بر استقرار سيستم دوركاري، تاثير‌گذار است.

In post-industrial age known as "the age of uncertainty", the common form of labor has collapsed. The emergence of modern technologies and occurrence of broad developments in social and psychological areas, predicts a new order for the future of labor which will entail several advantages for individuals, organizations, society and the environment. "Teleworking" as a new form of doing labor in this age, is a way in which an employee can perform his/her professional duties and tasks more flexibly, using information technology without the need to be physically present at the office and traditional workplaces. Although the tendency to establish teleworking system in the current working contexts seems inevitable for all organizations, the function and influence of various factors including the information technology, employeesʹ knowledge and organizational culture in developing this tendency should be taken into account. Based on the data collected from a sample consisting of 60 employees of the Ministry of Education, Shiraz Branch, the present study intends to explore the impact of the characteristics of organizational culture on teleworking during the first half of Iranian calendar year of 1390. The findings suggest that variables of self-control, creativity and formal control have the highest impact on establishing teleworking system and on the other hand, the variables of reward, risk-taking have the lowest impact. In general, it can be claimed that the organizational culture influences teleworking.