تاثير اجراي برنامه مربي همتا بر عوامل تنش‌زاي محيط باليني دانشجويان پرستاري

The Effect of Peer Mentoring Program on Nursing Students’ Stressors in Clinical Environment

مقدمه: بدون آموزش باليني، تربيت پرستاران كارآمد و شايسته هدفي دور از دسترس است. دانشجويان پرستاري از دوره آموزش باليني به عنوان تنش‌زاترين دوره ياد مي‌كنند. برنامه مربي همتا مي‌تواند يكي از راهبرد‌هاي موثر براي كاهش استرس دانشجويان در محيط باليني باشد. هدف از مطالعه حاضر تعيين تاثير اجراي برنامه گروه همتايان بر عوامل تنش‌زاي محيط باليني دانشجويان پرستاري مي‌باشد. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي 44 نفر از دانشجويان ترم دوم پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه به صورت سرشماري انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه كنترل (21 نفر) و مداخله (23 نفر) تقسيم شدند. در گروه مداخله به ازاي هر 5-4 نفر يك دانشجوي ترم 7 پرستاري به عنوان داورهمتا نقش راهنمايي و حمايت دانشجويان را بر عهده گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها، نسخه فارسي فرم بررسي عوامل تنش‌زاي محيط باليني تدوين شده توسط كك و كليهامر بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري كاي دو، ويلكاكسون، من‌ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين نمرات عوامل تنش‌زاي باليني دانشجويان گروه مداخله از 45/50 به 9/41 بعد از اجراي برنامه گروه همتايان كاهش يافت. آزمون آماري ويلكاكسون نيز اين اختلاف آماري را معنادار نشان داد (001/0p=). در گروه كنترل ميانگين نمرات عوامل تنش‌زاي باليني دانشجويان قبل و بعد از مداخله را از نظر اختلاف آماري معنادار نشان نداد (06/0p=). نتيجه‌گيري: آموزش بر اساس برنامه گروه همتايان باعث كاهش عوامل تنش‌زاي محيط باليني دانشجويان پرستاري مي‌شود. بنابراين پيشنهاد مي‌شود از اين روش در آموزش باليني استفاده شود.

Introduction: Without clinical education, efficient nursing education is hardly achievable. Nursing Students recall clinical education as their most stressful course ever. Peer mentoring may be one of the strategies to reduce student stress in the clinical environment. The purpose of this study is to examine the effects that a peer mentoring program has on nursing students’ stress factors in clinical environment. Methods: This research is a quasi-experimental study on 44 second-semester nursing students of Urmia Nursing and Midwifery School who were selected through census. They were randomly divided into two groups as control (21) and intervention (23). In intervention group, a 7th semester nursing student mentor took the responsibility of guiding and supporting each group of 4-5 second semester students. The instrument for data collection was the Farsi version of Clinical Experience Assessment from developed by Kack & Kleehammer. Data were analyzed using Chi², Wilcoxon, and Mann-Whitney test. Results: Clinical Stressor Scores of students in the intervention group declined from 50.45 to 41.9. Wilcoxon test also showed a significant statistical difference (P=0.001). In the control group, no significant difference before and after the intervention (P=0.06) was seen. Conclusion: Peer mentoring program leads to a reduction in nursing students’ stressors in clinical environment. Therefore, it is recommended to use this method in clinical education