آداب سخن در قرآن و روايات

Etiquettes of Speech in the Holy Quran and Traditions

آداب سخن در قرآن و روايات زري پيشگر? مربّي گروه معارف دانشگاه علامه طباطبايي، تهران (تاريخ دريافت: 17/09/89، تاريخ تصويب: 29/10/89) چكيده آداب سخن‌گفتن يكي از مباحثي است كه همواره مورد توجه علماي اخلاق و ادب بوده است. سخن‌گفتن، از اعمال اختياري انسان است كه انگيزه فرد موجب ظهور آن مي‌شود. هدف از بيان آداب سخن‌گفتن در واقع، شيوه درست‌انديشيدن و به‌دنبال آن، زيبا سخن‌گفتن است كه بين اين دو تاثيري متقابل وجود دارد؛ بدين‌معنا كه انساني كه زيبا مي‌انديشد، زيبا بيان مي‌كند. در اين نوشتار، به اهميت بيان در قرآن، ارتباط سخن با شخصيت دروني انسان و نيز مهم‌ترين آداب سخن در قرآن و روايات پرداخته شده است. كليدواژه‌ها: بيان، فهم موضوع، صراحت، استدلال، سخن ملايم، اعتدال

Of great interest to the scholars of ethics and literature has been the concept of speech etiquettes. Speech is one of the voluntary acts of the human beings manifested as a result of his personal motives. The purpose of dealing with speech etiquettes is to provide rules for the proper form of contemplation and subsequently rules for elegant speech. There is an interrelated relationship between the two; as one with elegant thoughts puts his thoughts into elegant words. The present study deals with the significance of speech and the manner of articulation in the view of the holy Quran, the relationship between speech and one’s inner character, as well as the major rules and etiquettes of speech from the perspective of the Quran and traditions.