عمليات مسلحانه بازيگران غيردولتي عليه كشورها:تشكيك در قواعد حاكم بر توسل به زور

The Armed Activities of Non-State Actors against States:Questioning the Rules of Use of Force

جامعه بين‌المللي در دهه‌هاي اخير با وضعيت‌هايي روبه‌رو شده است كه به‌موجب آن، دولت‌ها دست به اقدامات نظامي مستقيم عليه بازيگران غيردولتي مستقر در سرزمين كشور ثالث مي‌زنند و اين مسيله اغلب بر حاكميت كشورهاي مستقل تاثير مي‌گذارد و باعث طرح سوالات حقوقي در مورد مشروعيت اين اقدامات مي‌شود. منشا تهديدات عليه صلح و امنيت بين‌المللي در گذشته، محدود به اختلافات و منازعات بين كشورها بود اما امروزه گستره اين تهديدات به درون مرزهاي ملي منتقل شده است به‌طوري‌كه بازيگران غيردولتي، طرح‌ريزي چنين اقداماتي را بر عهده دارند. در پاسخ به اين تهديدات، دول قرباني، به حق دفاع مشروع در برابر عمليات‌هاي مسلحانه گروه‌هاي مخالف (بازيگران غيردولتي) استناد مي‌كنند. رويه دولت‌ها نوعاً مخالف برداشت‌هاي ديوان بين‌المللي دادگستري است. در ميان دكترين نيز اتفاقِ‌نظر مشاهده نمي‌گردد. در اين نوشتار از يك طرف به واكاوي مشروعيت اين حق و از طرفي ديگر، حقوق و تكاليف دولت‌هاي ميزبان اين بازيگران پرداخته مي‌شود تا تحولات اخير در پرتو قواعد استقرار‌يافته به‌نحو روشني تبيين گردد.

Since 1990 the international security law has undergone deep changes. As an example, the use of force by states against non-state actors have most frequently involved the neighboring or third states. These situations pose several questions about the legitimacy of such reactions endangering the sovereignty of other states. Victim states using force justify their actions in the name of self-defense. In practice, we consider less opposition by the international community as well as the ICJ in order to treat these measures illegal. Considering the doctrine, we observe a real divergence among famous scholars. By noting several cases before the international tribunals, in particular in ICJ we try to analyze the legality and legitimacy of the use of force by aggressor states against the territorial integrity of others under the existing rules of international law.