Financial Repression and Agricultural Growth: The Case of Islamic Republic of Iran (1962-2007)

بررسي تاثير سركوب مالي بر رشد اقتصادي در بخش كشاورزي مطالعه موردي: ايران (86-1341)

مقاله هاي محدودي به بررسي تاثير سياست هاي سركوب مالي بر رشد اقتصادي در ايران پرداخته اند. از آنجا كه بخش كشاورزي جزو بخش هاي اساسي اقتصاد بوده و سهم عمده اي از توليد ناخالص داخلي را به خود اختصاص داده است و با توجه به اينكه طي دهه هاي گذشته، آزاد سازي مالي و به عبارتي حذف سياست هاي سركوب مالي، همواره يكي از موضوعات مورد توجه اقتصاد دانان مختلف بوده است، لذا در اين تحقيق سعي شده تاثير اين سياست ها بر رشد اقتصادي بخش كشاورزي به كمك روش هاي آزمون همجمعي گري گوري – هانسن و حداقل مربعات معمولي پويا DOLS مورد بررسي قرار گيرد. داده هاي مورد استفاده در اين مطالعه شامل رشد توليد ناخالص داخلي كشاورزي، هزينه هاي غير مولد دولت، معيارهاي سركوب مالي، شاخص ناپايداري سياسي و سرمايه انساني براي دوره زماني 1341 تا 1386 مي باشد. نتايج اين مطالعه نشان داد كنترل نرخ ذخيره احتياطي به عنوان معيار سركوب مالي تاثير منفي بر رشد اقتصادي بخش كشاورزي دارد. اين امر نشان مي دهد درصورتي كه دولت سياست حذف كنترل نرخ ذخيره احتياطي بانك ها نزد بانك مركزي را انتخاب نمايد رشد سريع تري را در بخش كشاورزي تجربه خواهد كرد.

There have been few studies working on effects of financial repression policies on Iran’s economic growth. Considering the huge share of agricultural sector, we have been trying to fill this gap by the help of time series data from 1962 to 2007 on agricultural GDP, unproductive government expenditure, human capital, industrial price index, political instability, and financial repression measures. Results show that controlling the bank reserve requirement ratio as a proxy for financial repression has negative effect on economic growth of agricultural sector. This indicates that reducing controls on this parameter will help government to achieve higher rate of growth.