بررسي اختلالات شناختي در افراد مبتلا به ديابت نوع يك با استفاده از پتانسيل‏هاي وابسته به رخداد شنوايي

Cognitive disorders in patients with insulin-dependent type I diabetes mellitus

زمينه و هدف: ديابت شيرين اختلال شايعي است كه مي‏تواند درگيري‏هاي گوناگوني از جمله نقايص شناختي در سيستم عصبي مركزي ايجاد كند. كاربرد پتانسيل وابسته به رخداد P300 به‏عنوان يك رويكرد نوروفيزيولوژيك در ارزيابي عملكردهاي شناختي به خوبي مشخص شده است. در اين مطالعه پتانسيل وابسته به رخداد P300 شنوايي در افراد هنجار و مبتلا به ديابت نوع I مقايسه شده است. روش بررسي: در اين مطالعه غيرمداخله‏اي، پتانسيل P300 شنوايي به روش الگوي تحريك متفاوت با استفاده از دو محرك تن‏برست 1000 و 2000 هرتز روي 25 فرد مبتلا به ديابت نوع I با ميانگين سني 76/28 سال و 25 فرد هنجار با ميانگين سني 68/29 سال و شرايط سني، جنسي و سطح تحصيلات مشابه انجام شد. از روش نمونه‏گيري از نوع احتمالي و تصادفي طبقه‏اي استفاده شد. يافته‏ها: ميانگين زمان نهفتگي P300 در بيماران به‏طور معني‏داري در مقايسه با افراد هنجار در هر دو جايگاه الكترودي و دو جنس افزايش(p=0/000) نشان داد و ميانگين دامنه P300 در هر دو جنس بيماران نسبت به افراد هنجار در هر دو جايگاه الكترودي باشد كاهش معني‏داري(p=0/000) داشت. نتيجه‏گيري: افزايش معني‏دار زمان نهفتگي در بيماران نشانه پردازش اطلاعات شنوايي كندتر و سرعت طبقه‏بندي اطلاعات كمتر بود. كاهش معني‏دار دامنه موج P300 در بيماران بيان مي‏كند كه حافظه كاري نمي‏تواند به خوبي رخداد جديد را شناسايي كرده و محيط خود را برحسب آن به‏هنگام كند.

Background and Aim: Diabetes mellitus is a common disorder and causes a variety of central nervous system complications such as cognitive deficits. P300 auditory event related potential application is a well established neurophysiological approach in the assessment of cognitive performance. In this study, we compared the results of this application in patients with insulin-dependent (type I) diabetics mellitus and normal individuals. Methods: In this non-interventional study, auditory P300 was measured in oddball paradigm by using two tone burst stimuli (1000 and 2000 Hz) on 25 patients with type I diabetics mellitus with the mean age of 28.76 years and 25 age-, education- and sex-matched healthy controls with the mean age of 29.68 years. The participants were enrolled by probable and category random sampling style. Results: The mean P300 latency of the patients with type I diabetes mellitus was significantly prolonged compared with that of normal controls at all electrode sites and in both genders (p < 0.001). The mean P300 amplitude of these patients was significantly lower compared with that of normal controls at all electrode sites and in both genders (p < 0.001). Conclusion: Significant prolongation in P300 latency of the patients with type I diabetes mellitus shows that auditory information processing and information categorizing are slower in them. Significant reduction in P300 amplitude of the patients with type I diabetes mellitus demonstrates that working memory in these patients cannot recognize new events and update its context in accordance with them.