تعيين مجازات بزهكاران يقه سفيد

Sentencing White-Collar Criminals

تعيين مجازات بزهكاران يقه‌سفيد براي افرادي كه خارج از سيستم قضايي قرار دارند و تصورشان بر اين است كه قضات به‌طورمعمول افراد باگذشتي هستند، امر مبهمي است. در اين مقاله تلاش شده كه با تاكيد بر تناقض‌هايي كه قضات در اين‌گونه پرونده‌ها با آن مواجه هستند، مشكلات موجود بر سر راه دادگاه‌ها بيان شود. اين تعارض‌ها مبتني هستند بر: تمايزات ميان جرايم ارتكابي شديد و نوع افراد مرتكب، تفاوت‌هاي ميان جرايم مالي و جرايم خشونت‌آميز، تفاوت‌هاي ميان سودها و زيان‌ها، اختلاف ميان تعداد جرايم ارتكابي و تعداد جرايمي كه در واقع به آن‌ها رسيدگي شده است، روش‌هاي گوناگون قضاوت، اقتضاكننده‌هاي نظام قضايي و واقعيت‌هاي معامله‌ي اتهام، توازن بين مجازات‌هاي رسمي و غيررسمي، اهداف مختلف تعيين مجازات و تفاوت‌هاي ميان جنبه‌هاي واقعي و نمادين مجازات‌ها. اين مقاله، در پيوند با مجازات‌هاي تحميل شده نسبت به بزهكاران يقه‌سفيد، شواهد عيني مختلفي را بررسي كرده است و درباره‌ي شماري از جايگزين‌ها در نظام كنوني استراليا به تحقيق و تفحص مي‌پردازد.

The sentencing of white-collar criminals is puzzling to those outside the court system who perceive judges to be endemically lenient. This paper attempts to explain the difficulties faced by the courts by highlighting a series of paradoxes faced by judges in such cases. These paradoxes revolve around the distinctions between the serious crimes committed and the type of people who commit them, the distinctions between property crimes and crimes of violence, the differences between profits and losses, the disparity between the number of offences committed and the crimes actually charged, the various pathways to justice, the exigencies of the criminal justice system and the pragmatics of plea bargaining, the balance between formal and informal punishments, the competing purposes of sentencing and the differences between the real and symbolic aspects of sentences. The paper examines some empirical evidence relating to sentences imposed on white-collar criminals and explores some alternatives to the current system in Australia.