تنوع پاتوتيپي جدايه‌هاي Rhynchosporium secalis در پنج استان ايران

PATHOTYPIC DIVERSITY OF Rhynchosporium secalis ISOLATES IN FIVE PROVINCES OF IRAN

سوختگي برگي كه توسط قارچRhynchosporium secalis ايجاد مي‌شود يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي جو در كشور مي‌باشد. تنوع پاتوتيپي 47 جدايه از اين بيمارگر از پنج استان كشور با استفاده از هشت رقم افتراقي جو ارزيابي گرديد. از ميان جدايه‌هاي مورد بررسي Rs55 و Rs86از استان لرستان داراي بيشترين قدرت (توان) بيماري‌زايي و جدايه Rs45 از استان خوزستان داراي كمترين قدرت بيماري‌زايي بودند. براساس واكنش ارقام افتراقي در برابر اين جدايه‌ها تعداد 20 پاتوتيپ شناسايي شد. اين پاتوتيپ‌ها داراي طيف وسيع بيماري‌زايي بوده و پاتوتيپ يك در همه مناطق پراكنش داشت و پاتوتيپ‌هاي 15، 12 و 13 داراي بالاترين شدت بيماري‌زايي بودند. در بين ارقام افتراقي مورد بررسيIgri و Armele با ژن‌هاي مقاومتBRR4 و BRR1 بالاترين مقاومت و ارقام WI و Digger بيشترين حساسيت را در برابر پاتوتيپ‌ها نشان دادند. براساس دندروگرام ترسيم شده و با در نظر گرفتن خط برش 76/0 جدايه‌هاي مورد بررسي در هفت گروه متمايز قرار گرفتند. تنوع پاتوتيپي R. secalis در اين مناطق با موقعيت جغرافيايي آنها مطابقت نداشت و اين امر لزوم توسعه منابع مقاومت مختلف در مناطق عمده كشت جو در كشور را تاييد مي‌كند.

Leaf blotch of barley, caused by Rhynchosporium secalis, is a major disease of barley in Iran. Pathogenic variation of barley scald pathogen was determined by testing 47 isolates collected from five provinces of Iran. Among the isolates tested Rs55 and Rs86 were the most virulent and Rs45 was the least virulent. According to their reactions against eight differential barley cultivars containing known resistance genes, 20 different patotypes were determined and these pathotypes represent a very broad virulence spectrum. Pathotype 1 (pt1) was found in all five surveyed provinces. Pathotypes pt15, pt12 and pt13 caused susceptible reaction in 62, 50 and 50% of cultivars, respectively. Of these cultivars Igri and Armele containing BRR4 and BRR1 resistance genes were the most resistant whereas cultivars WI and Digger were the most susceptible against these pathotypes, respectively. There was no association between pathogenic variability and geographical location of R. secalis.