مقايسه ناگويي هيجاني و تصوير بدني در افراد چاق، داراي اضافه وزن و وزن بهنجار

An Study on the Alexithymia and Body Image in the Obese,

هدف: چاقي يكي از مشكلاتي است كه سلامت افراد جامعه را تهديد مي كند. تحقيق حاضر با هدف مقايسه ناگويي هيجاني و تصوير بدني افراد چاق، داراي اضافه وزن و بهنجار صورت گرفته است. روش: براي اين منظور مجموعا 214 نفر شامل 73 فرد چاق (مراجعه كننده به بيمارستان مصطفي خميني تهران)، 61 فرد داراي اضافه وزن و 80 فرد با وزن طبيعي مورد مطالعه قرار گرفته اند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه ناگويي هيجاني تورنتو (TAS-20) براي ارزيابي ناگويي هيجاني افراد و پرسشنامه روابط چند بعدي- خود (MBSRQ) براي ارزيابي تصوير بدني مي باشد. روش هاي آماري مورد استفاده در اين پژوهش آزمون مانوا به همراه آزمون تعقيبي شفه مي باشند. يافته ها: ناگويي هيجاني افراد چاق، داراي اضافه وزن و بهنجار و همچنين خرده مقياس هاي آن داراي تفاوت معناداري نبود. از طرف ديگرتصوير بدني افراد چاق در خرده مقياس هاي ارزيابي وضع ظاهري، ارزيابي تناسب، گرايش به تناسب، وزن ذهني، رضايت از نواحي بدني به طور معناداري از افراد اضافه وزن و نرمال پايين تر بود. ضمن اينكه در خرده مقياس گرايش به ظاهر تفاوت معناداري بين گروه ها مشاهده نشد. همچنين با بكارگيري آزمون مانوا در خرده مقياس هاي تصوير بدني تفاوت معناداري در بين گروه ها مشاهده شد. نتيجه گيري: ناگويي هيجاني در گروه هاي چاق، داراي اضافه وزن و بهنجار تفاوت معناداري با يكديگر ندارد كه دليل اين امر اين است كه ناگويي هيجاني به صورت يك متغير اوليه و صفت شخصيتي ثابت افراد مي باشد كه ارتباطي به شكل ظاهري آنها ندارد. اما تصوير بدني افراد چاق به دليل ويژگي هاي خاص اين افراد نسبت به گروه-هاي داراي اضافه وزن و بهنجار پايين تر است.

Objective: Obesity is one of the problems which restricted the health. In this paper, the alexithymia and body image have been studied in the obese, over-weight and normal subjects. Method: For this purpose, 214 subjects including 73 obese, 61 over-weight and 80 normal persons were selected. The data were collected using the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20) and Multidimensional Body-Self Relations Questionnaire (MBSRQ). The data were analyzed by SPSS and used the MANOVA to analysis the data. Results: Results showed that the alexithymia in the obese, over-weight and normal groups have not a significant difference. Also, there was a significant difference between groups in the body image in its sub-scale including appearance evaluation, fitness evaluation, fitness orientation, subjective weight and body areas satisfaction. On the other hand, there was no significant difference in appearance orientation sub-scale. Conclusion: There was no a significant difference between groups in the alexithymia variable. It is explained that alexithymia is an independent personality trait which has not relative with appearance and body shape. There was a significant difference in the groups in the body image due to body shape of the obese subjects.