معرفي و مقايسه روند رشد و تغذيه استرلياد (Acipenser ruthenus) و تاسماهي ايراني(Acipenser persicus) به عنوان ماهي تزييني در محيط آكواريوم

Introducing Acipenser ruthenus as an aquarium species and comparing its growth rates with those of Acipenser persicus in aquarium

بررسي روند رشد و تغذيه گونه آب شيرين تاسماهي استرلياد (Acipenser ruthenus Linnaeus 1785) و تاسماهي ايراني (Acipenser persicus Borodin 1897) در شرايط آكواريوم براي نخستين بار در كشور انجام شد. 30 عدد تاسماهي استرلياد و تاسماهي ايراني به ترتيب با وزن اوليه 7/3 ± 29، 9/4 ± 6/26 گرم و طول اوليه 9/0± 4/20، 5/1 ± 5/19 سانتي متر(SD ± ميانگين) انتخاب و به طور تصادفي در شش دستگاه آكواريوم 120 ليتري به طور يكسان توزيع شدند. كليه شرايط پرورش از جمله غذاي مصرفي، تراكم و دبي در مدت بررسي يكسان بود. غذاي مصرفي شامل كنسانتره محتوي 48 درصد پروتيين، 18درصد چربي،20 درصد كربوهيدرات و با رطوبت كمتر از 10% بود كه براساس درجه حرارت آب از 1 تا 5/1 درصد وزن بدن در دو مرحله طي ساعات روز داده شد. محيط پرورشي در شرايط نيمه تاريك قرار داشت. پس از 270 روز از پرورش تاسماهي ايراني و استرلياد در آكواريوم هيچ گونه اختلاف معني دار آماري در شاخص هاي تغذيه (FCR) و رشد (Wf)، (SGR)، (Gr) و (BWI) مشاهده نشد. وزن نهايي تاسماهي ايراني 28 ± 182 گرم و وزن نهايي استرلياد 34 ± 7/180 گرم به دست آمد. ميزان ضريب تبديل غذا براي تاسماهي ايراني (1/0± 1/1) و استرلياد (1/0 ± 2/1)، ميزان رشد روزانه (Gr) در تاسماهي ايراني (7/1± 6/8 گرم) و استرلياد (2 ± 4/8 گرم) و مقدار سرعت رشد روزانه در هر دو تيمار (1/0±7/0 درصد) به دست آمد. طي دوره پرورش در آكواريوم مقدار ضريب چاقي از 36/0 در تاسماهي ايراني و 34/0 در استرلياد به مقدار 40/0 در پايان دوره افزايش يافت. پرورش اين گونه هاي با ارزش در شرايط آكواريوم نشان داد كه اگرچه رشد اين تاسماهيان كاملاً به غذاي دستي وابسته است اما تاسماهي آب شيرين استرلياد، 533 درصد و تاسماهي ايراني 612 درصد نسبت به وزن اوليه رشد نمودند. طي دوره پرورش هيچ گونه تلفاتي مشاهده نگرديد.

The present study was conducted with the objective to compare growth rates in Acipenser persicus (Persian sturgeon) and Acipenser ruthenus (Sterlet sturgeon) in aquaria at the International Sturgeon Research Institute for the first time in Iran. A total of 30 A. persicus and A. ruthenus with the initial weight of 26.6 ± 4.9 g (mean ±SD) and 29 ± 3.7 g (mean ±SD), respectively were randomly distributed in six 120 L aquaria. The sturgeons were fed a formulated diet, with 48 % protein, 18 % lipid and 20 % carbohydrate, with less than 10 % moisture. Depending on temperature, feeding rate was changed from 1 to 1.5 % of body weights. Fish were fed twice a day. To determine the fish growth rates in aquaria, data were analyzed by one-way analysis of variance. The analysis of variance revealed that there were no significant differences in FCR, Final weight, SGR, Gr and BWI % among treatments after 270 days of rearing (P < 0.05). At the end of the experiment, Persian Sturgeon reached an average weight of 182 ± 28 g and Sterlet sturgeon reached an average weight of 180.7 ± 34 g. Results obtained from total length were as the same as weight results. Also based on the feeding indices (FCR, SGR, BWI and GR) in this study, rearing of Persian and Serlet sturgeons in aquaria was more acceptable. However, there were no significant effects among growth and feeding parameters. Although the feeding of these two sturgeon species is related to dry formulated diets, results obtained from this study revealed that Persian and Sterlet sturgeons can grow up to 612% and 533% of their initial weights. No mortality was observed in experimental treatments during the rearing period.