عنوان مقاله :
بررسي اثر ليستين سويا بر شاخص هاي رشد، درصد بازماندگي و تركيب شيميايي لاشه بچه تاسماهيان ايراني (Acipenser persicus)
عنوان فرعي :
Study on effects of dietary soybean lecithin on the growth performance, survival rates and body composition of Acipenser persicus fingerlings
پديد آورندگان :
پورعلي فشتمي ، حميدرضا نويسنده , , سهيل نقشي، سعيده نويسنده دانشكده منابع طبيعي، گروه شيلات , , يزداني ، محمدعلي نويسنده موسسه تحقيقات بين المللي تاسماهيان درياي خزر، رشت , , پژند، ذبيح اله نويسنده Pazhand, Z.A , پيكران مانا، نعمت نويسنده ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1392 شماره 22
كليدواژه :
رشد , ليستين سويا , ضريب تبديل غذايي , تاسماهي ايراني , تغذيه
چكيده فارسي :
اين بررسي با هدف تعيين اثرات جيره غذايي حاوي درصدهاي مختلف ليستين سويا برعملكرد رشد، ضريب تبديل غذايي و درصد بازماندگي بچه تاسماهيان ايراني (Acipenser persicus) تحت شرايط پرورشي ايران به مدت 8 هفته در انستيتو تحقيقات بين المللي ماهيان خاوياري دكتر دادمان انجام شد. چهار جيره غذايي نيمه خالص شامل جيره پايه بدون ليستين سويا (تيمار شاهد)، تيمار حاوي 1% ليستين سويا (تيمار1)، تيمارحاوي 2% ليستين سويا (تيمار2) و تيمار حاوي 3% ليستين سويا (تيمار3) فرموله شد. آزمايش در 12 حوضچه پلاستيكي با حجم مفيد آبگيري 15 ليترانجام شد. 240 عدد بچه تاسماهي ايراني با ميانگين وزن و طول كل اوليه به ترتيب 1/0± 9/1 گرم و 3/0± 7 سانتي متر با تراكم 20 عدد در هر حوضچه توزيع شدند و روزانه در حد سيري مورد تغذيه قرارگرفتند. نتايج حاصل از آناليز وزن و طول كل نهايي بيان گر برتري آماري تيمارهاي شاهد، 1 و 3 درصد نسبت به تيمار 2 درصد دارد (05/0p?). بررسي آماري شاخص رشد ويژه (SGR) حاكي از وجود اختلاف معني داري بين تيمارحاوي 2 درصد ليستين با ساير تيمارها مي باشد (05/0p?) و مقايسه داده ها نشان مي دهد كه بين تيمارهاي شاهد، 1 و 3 اختلاف معني دار وجود ندارد (05/0p?). آناليز داده هاي درصد بازماندگي در تيمارها بيان گر برتري آماري تيمار حاوي 3 درصد ليستين (9/1± 9/88 %) با تيمار يك درصد ليستين (5/11± 3/73 %) مي باشد (05/0p?). بررسي و مقايسه نتايج درصد هاي اسيدهاي چرب لاشه ماهيان نشان داد كه با افزايش مقدار ليستين در جيره هاي غذايي، از مقدار اسيدهاي چرب اشباع در لاشه ماهيان كاسته مي شود. در مجموع مكمل شدن جيره غذايي تاسماهيان ايراني (9/1 گرمي) با ليستين سويا سبب بهبود برخي از شاخص هاي رشد و افزايش كيفيت شيميايي لاشه ميشود.
چكيده لاتين :
A rearing trial was carried out to determine the effects of dietary soybean lecithin on growth performance, feed conversation and body composition of Persian Sturgeon, Acipenser persicus fingerlings, reared under culture conditions in Iran. The experimental period was planned as 60 days period in the International Sturgeon Research Institute. Four semi-purified diets were formulated to contain increasing percentages of commercial soybean lecithin (0, 1, 2 and3 %). 240 A.persicus fingerlings with an average weight of 1.9 ± 0.1 g and an average total length of 7.0 ± 0.3 cm were randomly allocated to 15 L of water (20 fish per tank) in 12 tanks. During the feeding trial the fish were fed daily to apparent satiation. The final weight and final total length in the fish fed diets supplemented with 1 and 3% of lecithin and without lecithin were significantly higher than diet supplemented with 2 % of lecithin (p < 0.05). Comparison of results obtained from condition factor revealed that there is a significant difference among fish fed diet 2% of lecithin and those fed 1 and 3% of lecithin and also control group. Survival rates in the fish fed diet supplemented with 3% of lecithin (% 88.8 ± 1.9) were statistically better than diet 1 % of lecithin (% 73.3 ± 11.5) (p < 0.05). The highest specific growth rate (SGR) was recorded in fish fed diet supplemented with 1% of lecithin although no significant differences (P > 0.05) were detected as compared with diets 3% of lecithin and control diet. The results obtained from carcass analysis reveal that values of the saturated fatty acids in A.persicus carcass decreased with increase in lecithin in diets.
عنوان نشريه :
توسعه آبزي پروري
عنوان نشريه :
توسعه آبزي پروري
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 22 سال 1392
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان