شخصيت پردازي در نمايشنامه«سوگنامه حلاج»

تحليل الشخصيه في مسرحيه«ماساه الحلاج»

امروزه ادبيات ارتباط تنگاتنگي با علوم مختلف ازجمله روان شناسي دارد و نقش روان شناسي در آن از جنبه هاي مختلف قابل بررسي است كه يكي از آن ها شخصيت و شخصيت پردازي است.شخصيت پردازي از عناصر بسيار پراهميت هر اثر ادبي به خصوص نمايشنامه است؛ چراكه نويسنده با قدرت و توانايي خود، شخصيت هاي اثرش را درنظر خواننده كاملاً واقعي جلوه مي دهد. اين جستار برآن است تا با روش تحليل محتوا، به شخصيت پردازي در يكي از نمايشنامه هاي معروف ادبيات معاصر عربي با عنوان «تراژدي حلاج »اثر صلاح عبدالصبور، بپردازد و جنبه هاي مختلف شخصيت هاي آن را اعم از : ايستا، پويا، قراردادي، نوعي و همه جانبه ، نقد و بررسي كرده سپس هر شخصيتي را در جايگاه مناسب خود قرار دهد. در اين مقاله به نقش رياليستي شخصيت پردازي نيز اشاره مي شود؛ چراكه دراين تراژدي به كمك حلاج، انديشه هاي واقع گرايانه نويسنده به نمايش گذاشته و با بكارگيري عنصر گفتگو شخصيت هاي منفي، مثبت، معتدل و مقاوم آن معرفي مي شود