مقايسه تاثير تمرينات تعادلي، ذهني و تركيبي بر تعادل مردان سالمند سالم

The effects of balance, mental and concurrent training on balance in healthy older males

چكيده مقدمه: از آن جايي كه حفظ تعادل (Balance) يكي از شاخص‌هاي تعيين استقلال افراد سالمند به شمار مي‌رود، بررسي و تشخيص عوامل موثر بر تغييرات تعادل، به ويژه اثرات انواع قراردادهاي (Protocol) تمرين ورزشي بر تعادل از موضوعات قابل بررسي است، كه مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، بررسي مقايسه‌اي اثر تمرينات تعادلي در آب، تمرينات ذهني و تمرينات تركيبي (ذهني و تعادلي در آب) بر تعادل مردان سالمند سالم بود. مواد و روش‌ها: تعداد 120 نفر از سالمندان، سن 14/14 ± 07/65 سال، وزن 31/3 ± 86/71 كيلوگرم و قد 57/3 ± 2/173 سانتي‌‌متر، انتخاب شدند. اين افراد به صورت تصادفي در 4 گروه قرار گرفتند. گروه اول تمرينات تعادلي در آب (30 نفر)، گروه دوم تمرينات ذهني (30 نفر)، گروه سوم تمرين تركيبي تعادلي در آب و تمرين ذهني (30 نفر)، گروه چهارم بدون تمرين يا شاهد (30 نفر) بودند. براي برآورد تعادل آزمودني‌ها از آزمون Y (Y balance test) در سه جهت استفاده شد. سپس در مورد گروه تمريني تعادلي در آب، تمرينات در آب با هدف افزايش تعادل آزمودني‎ها به مدت شش هفته و هر هفته به مدت سه جلسه و هر جلسه به مدت يك ساعت انجام شد. در مورد گروه تمرينات ذهني مدت تمرين ذهني در هر جلسه 15 دقيقه و طول دوره مشابه گروه اول بود. در مورد گروه تمرين تركيبي تعادلي در آب و تمرينات ذهني، آزمودني‎ها تركيبي از تمرينات دو گروه قبل را انجام دادند. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌هاي خام، از آزمون‌هاي آمار توصيفي، t همبسته، ANOVA و آزمون تعقيبي Tukey (05/0 ? P) استفاده شد. يافته‌ها: نتايح نشان‌گر افزايش فاصله دست يابي آزمودني‌هاي سه گروه تمريني، پس از دوره تمرين بود. مقايسه بين گروه‌ها بر اساس مقادير دامنه اختلاف فاصله دست يابي قبل و بعد از اعمال تمرينات، اندازه دقيق‌تري از تاثير انواع تمرينات را بر تعادل فراهم كرد. از اين رو مشاهده مي‌شود كه در هر سه جهت آزمون Y، بيشترين افزايش فاصله دست يابي پس از اعمال دوره تمرين، مربوط به گروه تمرينات تركيبي است. نتيجه‎گيري: نتايج تحقيق حاضر در توافق با يافته‌هاي قبلي، نشان‌گر تاثير معني‌دار اجراي يك دوره تمرين ورزشي بر بهبود تعادل بود. دلايل احتمالي افزايش تعادل در نتيجه تمرين، شامل افزايش قدرت اندام تحتاني آزمودني‌ها، تسهيل در هدايت عصبي عضلاني، افزايش سينرژي عضلاني، اعمال فشار بر سيستم عصبي عضلاني و مهار فرايند خود به خودي مي‌باشد. با توجه به يافته‌هاي تحقيق حاضر مي‌توان پيشنهاد كرد كه در طراحي برنامه‌هاي آمادگي جسماني ويژه سالمندان، به تمرينات در آب و تمرينات ذهني توجه خاص شود. كليد واژه‌ها: تعادل، تمرينات تعادلي در آب، تمرينات ذهني، مردان سالمند.

Abstract Introduction: Since balance maintenance is one of the indices of determining independence in older people, identifying factors that have some effects on it appears to be an interesting research issue. The aim of this study was to compare the effects of aquatic training; mental training and concurrent training (both aquatic and mental training) on balance in normal elderly males. Materials and Methods: One-hundred-and-twenty healthy older men (mean age 65.07 ± 14.14, mean weight 71.86 ± 3.31 Kg, mean height 173.2 ± 3.57 Cm) were selected and then randomly assigned to one of following 4 groups: 1. balance aquatic training (n = 30), 2. mental training (n = 30), 3. concurrent (both aquatic and mental training) (n = 30) and a control group (n = 30). To estimate subjectsʹ balance, Y-Test was performed in three directions. Subjects in group 1 completed a six-week aquatic balance training program which was held three times per week and lasted one hour for each session. Subjects in mental-training-time group had the same training program as did those in group 1 with one difference regarding to the duration of each training session which was 15 minutes per session. In group 3 (concurrent training), subjects enrolled in a training program that combined the trainings provided for groups 1 and 2. For statistical analysis of raw data, Descriptive Statistics, Paired-sample t test, ANOVA and Toki Post-Hoc test (P ? 0.05) were applied. Results: Reaching distance was significantly different among experimental groups at the end of training programs. Moreover, Based on comparing the above-mentioned experimental groups according to the reaching distance, which represents the effects of training on balance more exactly, it was revealed that concurrent group was the only one in which the greatest distances on all three direction of Y-test had been obtained after training. Conclusion: The results of this study were in agreement with previous findings indicating a significant effect of exercise programs on improving the balance. Possible reasons for increasing balance due to training may include: increase in strength of subjectsʹ lower limbs after participating in exercise programs, more facility in neuromuscular conduction, increase in muscles synergy, pressure on neuromuscular systems and removal of disinheriting process. According to the results of this study, it is concluded that much more attention have to be given to aquatic and mental training in designing fitness programs for elderly people. Keywords: Balance, Aquatic training, Mental training, Elderly males