مناسبات دولت موقت با نهادها و نيروهاي سياسي اجتماعي

The relations of interim government with political and social institutions and forces

يكي از مراحل مهم هر انقلاب، انتقال قدرت و تثبيت نظام سياسي جديد است. در دوره ي گذار انقلاب اسلامي، تثبيت نظام جديد، بر دوش دولت موقت گذاشته شد. ناتمام ماندن كار دولت موقت، اين سوال را مطرح مي‌كند كه مناسبات دولت موقت با نهادها و نيروها سياسي اجتماعي، چگونه بود؟ در اين مقاله با رويكرد تاريخي و روش اسنادي، در پي آن است كه به مناسبات دولت مهندس بازرگان با نيروهاي سياسي در عرصه هاي انتخاب اعضاي كابينه، عملكرد دولت موقت در مورد مسايل مهم كشور ورويكرد دولت وي نسبت به ديگر نيروهاي سياسي اجتماعي، بپردازد. اين مقاله نشان مي دهد كه تعارضات دو گفتمان اسلام سياسي ليبرال و اسلام فقاهتي و پايگاه اجتماعي هر يك، زمينه ساز منازعات در عرصه ي سياسي و نوع نقش آفريني دولت موقت و در نهايت، پايان كار آن در مرحله استقرار نظام اسلامي بوده است.

One of the most important stages in any revolution, is the transition to new political system and consolidation of it. In the transition period of islamic revolution, this duty was put on the shoulders of interim government, but resignation of Mehdi Bazargan, the head of interim government , raises this question that : how was the relations of interim government with social and political institutions and forces? This paper, with historical approach and documentary method studies the relations of Bazargan government with the political forces in selection of cabinet, interim Government performance on important issues of country, and its attitude to social and political forces . This paper shows that the conflict between liberal discourse of political Islam and Islamic jurisprudential discourse and the various social status of any of them , prepared political conflict and affected The role of the interim government and the end of work period of interim government in the establishment stage of the Islamic system .