شناسايي و اولويت بندي واحدهاي بيمارستاني قابل برون سپاري بر اساس شاخص‏هاي مرتبط: يك مطالعه كيفي

Identifying and Prioritizing Hospital’s Units for Outsourcing Based on Related Indicators: a Qualitative Study

زمينه و هدف: وزارت بهداشت در جهت تقويت نظام پاسخ گويي و كارآمد نمودن عرضه خدمات سلامت، استفاده از برون سپاري را در ارايه خدمات سلامت مجاز شمرده است. اين مطالعه با هدف بهره گيري از نظرات خبرگان سلامت و به منظور شناسايي و اولويت بندي واحدهاي بيمارستاني قابل برون سپاري و شاخص هاي مدنظر براي اجرايي نمودن اين استراتژي طراحي و اجرا شده است. روش كار: مطالعه ي حاضر يك پژوهش كيفي، از نوع كاربردي و سه مرحله‏اي مي باشد. مرحله اول شامل بررسي مباني نظري و مرحله دوم شامل برگزاري 3 جلسه بحث گروهي متمركز به منظور شناسايي واحدهاي بيمارستاني قابل برون‏سپاري و شاخص هاي مدنظر براي اجرايي نمودن اين استراتژي بود. در مرحله سوم با تهيه پرسشنامه دلفي بر اساس مقياس ليكرت، شاخص ها و واحدهاي بيمارستاني اولويت بندي شدند. يافته ها: در مجموع 9 شاخص و 29 واحد بيمارستاني طي مباحث گروهي متمركز شناسايي و وارد نظرسنجي دلفي شدند. طي سه مرحله دلفي در مورد هر 9 شاخص و 26 واحد از 29 واحد اجماع حاصل گرديد. شاخص كيفيت با توافق (%100) با اهميت ترين شاخص و شاخص بار كاري پرسنل با توافق (%1/76) كم اهميت ترين شاخص مدنظر بود. بخش‏هاي پشتيباني و پاراكلنيكي نيز به ترتيب بيشترين پتانسيل را براي برون سپاري داشتند. رياست، مديريت و امور مالي هم بخش هايي بودند كه استفاده از برون سپاري در موردشان تاييد نشد. نتيجه گيري: استفاده از برون سپاري به منظور مديريت كارآمد منابع، افزايش كيفيت و رضايت ذي نفعان است. با توجه به وجود قابليت برون سپاري در ميان بسياري از بخش هاي بيمارستاني مي توان از آن در اداره بيمارستان ها بهره برد و با تعريف شاخص هاي مشخص ميزان موفقيت را سنجيد.

Background & Objectives: In order to improve accountability and efficiency of health servicesʹ delivery, Ministry of Heath has allowed outsourcing of health servicesʹ provision. This study aimed to identify and prioritize hospitalsʹ units for outsourcing based on required indicators through expertsʹ prospective and to implement outsourcing strategy. Methods: The present qualitative and applied study was conducted in three phases. The first phase included a review of fundamental concepts. At the second phase three focus group discussions were held with experts to identify outsourceable units of hospitals and required indicators to implement the outsourcing strategy. In the third phase, Delphiʹs questionnaire was prepared based on Likertʹs scale and the indicators and hospital units were prioritized. Results: In total 9 indicators and 29 hospital units were identified by focus group discussions and entered into Delphi survey. Consensus was achieved on 9 indicators and 26 hospital units during three stages of Delphi. The most and least important indicators were identified as quality (consensus=100%) and workload (consensus=71.4%), respectively. The supportive and paraclinical units have the greatest potential for outsourcing. Chairmanship, management and financial units were not qualified for outsourcing based on the expertsʹ prospective. Conclusion: Outsourcing is applied to achieve efficient management of resources, quality improvement, and satisfaction of stakeholders. Considering outsourcing capability of several hospital unites, it can be used in administration of hospitals and the success rate can be measured based on clearly defined indicators.