بررسي اثر سيلي‌مارين بر ميزان مقاومت به انسولين و سطح ليپيدهاي خون در فاميل درجه يك بيماران ديابتي نوع 2

Effects of Silymarin on Insulin Resistance and Blood Lipid Profile in First-degree Relatives of Type 2 Diabetic Patients

مقدمه: ديابت بيماري مزمني است كه به دليل كمبود يا كاهش عملكرد انسولين موجب افزايش سطح گلوكز خون و اختلالات متابوليسمي بدن مي‌شود. به نظر مي‌رسد كه سيلي‌مارين يا عصاره تام بذر گياه Silibum marianum L. به عنوان احيا كننده راديكال‌هاي آزاد مي‌تواند در كاهش مقاومت سلول‌هاي بدن نسبت به انسولين و سطح ليپيدهاي خون موثر باشد. هدف: اين مطالعه به منظور بررسي اثر سيلي‌مارين بر ميزان مقاومت به انسولين و سطح ليپيدهاي خون در فاميل درجه يك بيماران ديابتي نوع 2 طراحي و اجرا شده است. روش بررسي: مطالعه به روش كارآزمايي باليني تصادفي بر روي 60 نفر از افراد سالم باBMI بالاتر از 25 و فاميل درجه يك بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. داوطلبان به صورت تصادفي در دو گروه 30 نفري تقسيم و به يك گروه روزانه دو كپسول سيلي‌مارين 140 ميلي‌گرمي و گروه ديگر به طور مشابه دارونما به مدت 12 هفته تجويز شد. از داوطلبان در شروع و بعد از 12 هفته آزمايش‌ها شامل اندازه‌گيري سطح انسولين، گلوكز، هموگلوبين گليكوزيله، كلسترول، تري گليسيريد، LDL، HDL خون در حالت ناشتا و سطح گلوكز خون دو ساعته انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد كه سطح ليپيد و گلوكز خون بين دو گروه قبل از شروع در مقايسه با پايان مطالعه تفاوت معني‌داري ندارد. سطح انسولين و ميزان مقاومت به انسولين در خون در گروه دريافت كننده دارو در مقايسه با گروه دارونما و در مقايسه با شروع مطالعه كاهش معني‌داري داشت. نتيجه‎گيري: تجويز سيلي‌مارين به داوطلبان فاميل درجه يك بيماران ديابتي نوع 2 موجب كاهش سطح انسولين و ميزان مقاومت به انسولين در خون شد.

Background: Diabetes mellitus is a metabolic disorder that is characterized by hyperglycemia due to insulin deficiency or cellular resistance. Silymarin is an effective agent that reduces cell resistance to insulin and improves lipid profile. Objective: In this study the effects of silymarin on insulin resistance and blood lipid profile in first-degree relatives of type 2 diabetic patients were evaluated. Methods: This randomized clinical trial was performed on first-degree relatives of type 2 diabetic patients (n=60) with BMI above 25 kg/m2. After completing questionnaire and obtaining written consent, participants were randomly assigned to give placebo or silymarin group. The patients in silymarin group received two 140 mg capsules of silymarin daily and placebo group 140 mg placebo capsules similarly for 12 weeks. Fasting blood glucose, HbA1c, cholesterol, triglyceride, and LDL, HDL, insulin and 2hpp blood glucose level were determined before and after the study. Results: In silymarin treated group, insulin resistance and serum insulin level were reduced significantly (p < 0.05) compared with beginning as well as compared with placebo group. The blood glucose level and lipid profile didn’t change significantly after silymarin therapy compared with placebo group. Conclusion: According to our results silymarin positively influence insulin resistance and insulin level in first-degree relatives of type 2 diabetic patients but its effect on lipid profile need further studies.