رابطه هوش معنوي و بهزيستي معنوي با كيفيت زندگي و رضايت زناشويي

The Relationship of Spiritual Intelligence and Spiritual Well-being with Life Quality and Marital Satisfaction

هدف اين پژوهش، تعيين رابطه هوش معنوي و بهزيستي معنوي با كيفيت زندگي و رضايت زناشويي در گروهي از زنان و مردان بود. نمونه پژوهش 320 نفر از كاركنان بيمارستان‌هاي شهرستان مراغه بود كه به‌صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه خود‌سنجي هوش معنوي كينگ، پرسش‌نامه بهزيستي معنوي پالوتزيان واليسون، پرسش‌نامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت و رضايت زناشويي انريچ استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با روش‌هاي آماري، ضريب همبستگي و رگرسيون و آزمون مقايسه ميانگين‌هاي مستقل، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج ‌اين مطالعه نشان مي‌دهد كه بين هوش معنوي و بهزيستي معنوي، با كيفيت زندگي و رضايت زناشويي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراين، مي‌توان گفت: هوش معنوي دربرگيرنده مجموعه‌اي از توانايي‌ها و ظرفيت‌ها مي‌باشد كه از منابع معنوي در جهت افزايش بهزيستي و انطباق‌پذيري فرد استفاده مي‌كند.

The present research aims at determining the relationship of spiritual intelligence and spiritual well-being with life quality and marital satisfaction among men and women. The sample includes 320 personnels of hospitals in Maraghah City who were chosen through cluster sampling. Kingʹs spiritual intelligence self-report inventory, Paloutzian and Ellisonʹs inventory of spiritual well-being, World Health Organizationʹs inventory of life quality and Enrich marital satisfaction inventory were used to gather data. The results were analyzed by statistical methods, correlation coefficient, regression coefficient and the test for comparing independent means. The research finding is that the relationship of spiritual intelligence and spiritual well-being with life quality and marital satisfaction is positive and significant. Therefore, we can conclude that spiritual intelligence consists of a number of abilities and capacities which make use of spiritual sources for increasing individualʹs well-being and flexibility