محيط‌هاي حامي استقلال و عجين شدن با شغل در بين كارمندان دانشگاه تهران: نقش واسطه‌اي نيازهاي رواني اساسي

Autonomy Support Environments and Job Involvement among the Employees of University of Tehran: The Mediating Role of Basic Psychological Needs

چكيده شناسايي علل و پيامدهاي عجين شدن با شغل براي مديران بسيار مهم است و يكي از اهداف غايي مديريت رفتار سازماني است؛ چرا كه به‌عنوان يك بازخور، متغير مهمي در جهت افزايش اثربخشي سازمان است. با توجه به اهميت انگيزش دروني در عجين شدن با شغل، ضروري است كه اين مفهوم با يك نظريه انگيزشي همچون نظريه خود تعيين‌گري تبيين شود. اين نظريه بيان مي‌كند كه محيط‌هاي كاري كه اجازه برآورده شدن نيازهاي رواني اساسي را مي‌دهند، موجب تسهيل عجين شدن با شغل مي‌شوند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي همبستگي با استفاده از روش‌هاي مدلسازي معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين پژوهش تمام‌ كارمندان دانشگاه تهران مي‌باشند كه 113 نفر از آنها به صورت تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب شده‌‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه محيط‌هاي حامي استقلال، اثر معناداري (6/0) بر برآورده شدن نيازهاي رواني دارند. همچنين برآورده شدن نيازهاي رواني اثر مستقيم معناداري (54/0) بر عجين شدن با شغل دارند. علاوه بر آن معناداري اثر غير مستقيم حمايت از استقلال بر عجين شدن با شغل (33/0) نيز نشانگر نقش واسطه‌اي برآوردن شدن نيازهاي رواني در ارتباط بين اين دو متغير است . واژه‌هاي كليدي: نظريه خود تعيين‌گري، محيط‌هاي حامي استقلال، نيازهاي رواني اساسي، عجين شدن با شغل.