جنگ نرم و رهبر ديني (ولايت فقيه)؛ مديريت راهبردي رهبر ديني در سطح مردمي با جنگ نرم

در عصر نوين، ماهيت و شگرد منازعه‌ها بسيار متنوع و دگرگون گشته است به‌گونه‌اي كه وارد دوران جديدي از جنگ‌هاي نوين (مدرن) گشته‌ايم كه در عصر «پسا جنگ سخت» مي‌توان از آنها تحت عنوان جنگ‌هاي نرم ياد كرد. از آنجايي كه ارزش‌ها و دين از عناصر اصلي مقاومت عليه نظام‌هاي ستيزه‌جو هستند و در مسير منازعه‌هاي سخت به‌راحتي استحاله پيدا نمي‌كنند، دشمنان مترصد بهره‌گيري از ابزار و فنون فرهنگي، تبليغي و ضد ارزشي گرديده تا بتوانند مقاومت ارزش‌ها را به‌مثابه جايگزين (آلترناتيو) فرهنگ منحط خود نابود سازند. به همين دليل، جنگ نرم و تمامي شاخه‌هاي آن، معمولا عليه نظام‌هاي سياسي ارزشي و ديني به‌وقوع مي‌پيوندند. يكي از سوال‌هايي كه به ذهن متبادر مي‌گردد اين است كه «در فرايند جنگ نرم عليه نظام‌هاي ارزش مدار، رهبر ديني و زعامدار نظام‌هاي شيعي و به‌طور خاص ولي فقيه، داراي چه نقش و كاركردهايي است؟» نقش رهبري ديني (ولايت فقيه) در اين مسير بسيار برجسته است و به همين دليل، يكي از مخاطبان اصلي جنگ نرم در جامعه مي‌باشند. در نظام‌هاي سياسي ولايتمدار، ولي فقيه در سطوح چندگانه عمومي، بينشي، قدرت سياسي، قانوني و مردمي داراي نقش‌هاي مديريت راهبردي مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن مي‌باشد كه مديريت راهبردي رهبر ديني در سطح مردمي با جنگ نرم شامل: مديريت اذهان، مهندسي فرهنگي، بصيرت‌افزايي، فرماندهي اجتماعي، بازتوليد هنجارهاي فرهنگي، شتاب بخشي هويت‌گرايي انقلابي و اسلامي، آرام كردن فضاي بحراني جنگ نرم، تقويت فرهنگ‌هاي مولد قدرت نرم، تقويت سرمايه‌هاي اجتماعي، حمايت از نخبگان و زمينه‌سازي براي وحدت مي‌شود