سنجش تطبيقي ريشه‌ها و عوامل بروز بحران‌هاي قومي در ايران پس از انقلاب اسلامي

بحران‌هاي قومي در مناطق جغرافيايي يك كشور از ريشه‌هاي يكساني برخوردار نبوده و ممكن است متناسب با ويژگي‌هاي جغرافيايي، رواني، اجتماعي و انساني هر منطقه، عامل يا عواملي در بروز بحران نقش داشته باشند. اين مقاله با استفاده از روش ميداني، در صدد شناخت عوامل بروز بحران قومي در دو منطقه قومي (كردستان و بلوچستان) پس از انقلاب اسلامي بوده است و با وزن‌دهي به هر يك از عوامل موجود، ميزان تاثيرگذاري هر يك از آنها را مورد سنجش قرار داده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد، در اين دو منطقه، عوامل و مولفه‌هاي موجود، يكسان عمل نكرده‌اند؛ به‌گونه‌اي كه در بلوچستان، مولفه‌هاي اجتماعي – فرهنگي و در كردستان مولفه‌هاي سياسي – امنيتي، نقش بارزتري نسبت به ساير مولفه‌ها ايفا كرده‌اند. نتيجه اين پژوهش نشان مي‌دهد كه سياستگذاران مسايل قومي در جهت شناخت سياست قومي بهينه در يك منطقه قومي، نيازمند شناسايي دقيق علل بروز بحران قومي هستند تا بتوانند سياست بهينه و متناسب با ويژگي‌هاي آن منطقه را ترسيم نمايند.