تاثير برنامه تمريني ايروبيك و بازي درماني گروهي بر تعادل كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي

Comparing the effects of an aerobic exercise program and group-based play therapy on the balance of children with Attention Deficit Hyperactive Disorder (ADHD)

چكيده مقدمه: اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي نوعي اختلال رشدي است. كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي به طور عمده با هماهنگي حركتي ضعيف و دست و پا چلفتي توصيف مي‌شوند. به نظر مي‌رسد تمرينات حركتي ريتميك مانند بازي‌هاي حركتي نيز مي‌تواند بر تعادل كودكان مبتلا به اين اختلال تاثيرگذار باشد. هدف اين پژوهش، مقايسه تاثير برنامه تمريني ايروبيك و بازي درماني گروهي بر تعادل كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، 26 كودك (4 دختر و 22 پسر) مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي در 3 گروه تجربي (بازي درماني گروهي و ايروبيك) و شاهد مورد مطالعه قرار داده شدند. گروه‌هاي تجربي هر يك 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 60-45 دقيقه‌اي، تحت مداخله قرار گرفتند. تعادل استاتيك و تعادل دايناميك هر سه گروه به ترتيب با آزمون تعادل Flamingo (Flamingo balance test) و آزمون تعادل ستاره‌اي (Star excursion balance test يا SEBT) مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: بين گروه بازي درماني گروهي و ايروبيك در تعادل پويا تفاوت معني‌داري وجود داشت، اما در تعادل استاتيك تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي تحت مداخله مشاهده نشد. نتيجه‎گيري: با اين‌كه بازي درماني گروهي به طور كلي تاثير بيشتري بر بهبود تعادل كودكان مبتلا به نقص توجه و بيش‌فعالي داشت، اما ايروبيك نيز در بهبود تعادل ايستا تاثير معني‌داري داشت. بنابراين استفاده از تمرينات ايروبيك در كنار بازي درماني گروهي مي‌تواند باعث بهبود بيشتر تعادل اين كودكان گردد. كليد واژه‌ها: اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي، تمرينات ايروبيك، بازي درماني، تعادل

Abstract Introduction: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a developmental disorder usually characterized by poor coordination and clumsiness. It seems that rhythmic aerobic exercise has the same effect on affected children’s balance as play therapy. The aim of this study was to compare the effect of an aerobic exercise program with that of group play therapy on the balance abilities of children with ADHD. Materials and Methods: In this study, 26 children with attention deficit hyperactivity disorder (4 girls and 22 boys) were assigned to 2 experimental groups (group-based play therapy and aerobic exercise groups) and one control group. Each experimental group received its respective intervention program 3 sessions a week, lasting 45 to 60 minutes each, over an 8-week period. Results: Significant differences were observed between group-based play therapy group and aerobic group regarding dynamic balance. There was, however, no significant difference between experimental groups as long as static balance was concerned. Conclusion: Although group-based play therapy had greater impact on improving the balance of children with ADHD, aerobic exercise program had significant effects on improving static balance. Therefore adding aerobic exercise to routine group play therapy may bring more benefits to children with ADHD. Keywords: Attention Deficit Hyperactive Disorder (ADHD), Aerobic exercise, Play therapy, Balance