ژيومورفوتوريسم و مقايسه‌ي روش هاي ارزيابي ژيومورفوسايت ها در توسعه‌ي گردشگري (مطالعه‌ي موردي: استان هرمزگان)

Geomorphotourism and Comparison of Methods for the Assessment of Geomorphosites in Tourism Development (A Case Study of Hormozgan Provice)

ژيومورفوسايت ها از جمله مفاهيم جديد با ارزشهاي علمي، اكولوژيكي، فرهنگي، زيبايي و اقتصادي هستند كه بر شناخت مكانهاي ويژه‌‌ي گردشگري تاكيد مي كنند، در اين مقاله با استفاده از مقايسه‌ي دو روش ژيومورفوتوريستي پرالونگ و پريرا ، قابليت هاي گردشگري برخي ژيومورفوسايت هاي استان هرمزگان مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه هر دو روش ابعاد متنوعي از توانمندي هاي ژيومورفوسايت ها را مورد سنجش قرار مي دهد. در روش پريرا عيار ژيومورفولوژيكي و مديريتي، و در روش پرالونگ عيارگردشگري و بهره وري مورد ارزيابي قرار گرفته است. مطابق با مطالعات ميداني بر اساس هر دو روش، از ميان سايت هاي چهارگانه؛ سواحل بالاآمده بالاترين امتياز و گل فشان ها كمترين امتياز را بدست آوردند. براين اساس هر دو روش ديدگاه جامعي در راستاي برنامه ريزي توسعه‌ي گردشگري ارايه نمودند. زيرا علاوه بر خصوصيات طبيعي و انساني، نحوه‌ي استفاده و پايداري اكوسيستم ها را مد نظردارند.

Geomorphosites are new concepts with scientific, ecological, cultural, aesthetic and economic values that deal with the identification of special tourist places. This paper evaluates the tourism potentials of some of the geomorphosites of Hormozgan Province by comparing the two geomorphotourist methods of Pereira and Pralong. The results showed that both methods were capable of evaluating a variety of geomorphosites, capabilities. In the Pereira Method, geomorphological and management values and in the Pralong Method tourism and productivity values were evaluated. In line with some field studies, of the four sites, beaches scored the highest rating and mud volcanoes scored the lowest rating. Accordingly, both methods offer a comprehensive approach to tourism development planning as they consider usage and sustainability of ecosystems in addition to natural and human characteristics.